Blog

Merve, 23 yaşındaydı. Kadıköy escort kalabalık sokaklarında her gece yalnız yürüyen, ama kimseye derdini anlatamayan bir genç kadındı. Rıhtım’da vapurdan inip ellerinde poşetlerle evine dönen insanların arasından sessizce geçerken, onların başka bir dünyaya ait olduğunu hissederdi. Onunki ise başka bir hikayeydi — karanlık, zor ve biraz da unutulmuş bir hikaye.

Henüz on yedi yaşındayken ayrılmıştı memleketinden. İstanbul’a geldiğinde umutları vardı; belki bir kafede garson olur, belki bir gün bir butik açardı. Ama işler seks umduğu gibi gitmedi. Kalmaya çalıştığı yerlerden sürekli kovuldu, tanıdığı kimse yoktu. Açlık, korku ve çaresizlik onu yavaş yavaş tüketti. Bir gün Moda sahilinde otururken yanına yaklaşan yaşlı bir kadının ona “iş” teklif etmesiyle her şey değişti. Başta hayır demeye çalıştı ama açlık, çaresizlikten daha güçlüydü.

Merve, o günden sonra geceleri Kadıköy escort sokaklarında, gündüzleri ise kalabalıkta görünmeyen biri olarak yaşamaya başladı. İnsanlar ona ya küçümseyerek bakıyor ya da görmezden geliyordu. O da bir süre sonra aynada kendini görmez oldu. Kendi adını bile bazen unutacak gibi oluyordu.

Ancak hayat, hep karanlık gitmedi. Bir gece Caferağa Mahallesi’nde yürürken, bir kafede çalışan Dilan ile tanıştı. Dilan, hikâyesini duyunca cimcif ona yemek verdi, sonra bir battaniye. Günler geçtikçe arkadaş oldular. Dilan, onu bir kadın dayanışma derneğine yönlendirdi. İlk başta tereddüt etti Merve ama sonunda gitti. Dinlendikçe içini döktü, ağladıkça hafifledi. Onun gibi olan başka kadınların da varlığını bilmek, yalnız olmadığını hissettirdi.

Bir yıl geçti. Artık geceleri sokakta yürümüyor, sabahları Moda’da küçük bir pastanede çalışıyordu. Gözleri hâlâ geçmişin izlerini taşısa da, yüzünde silik bir umut vardı. Dilan’la beraber oral kiraladıkları küçük ev, onun için bir dönüm noktasıydı.

Kadıköy hâlâ kalabalık, hâlâ gürültülüydü. Ama Merve artık o gürültüde kaybolmuyordu. Her sabah Moda İskelesi’ne yürürken denize bakıyor, içinden fısıldıyordu: “Hayatta kalmak, bazen sadece birine inanmakla başlar.”

Kadıköy escort arka sokaklarından birinde, eskimiş bir apartmanın bodrum katında yaşayan 21 yaşındaki Derya’nın sabahları hep gri başlardı. Güneş penceresine hiç uğramaz, duvardaki rutubet lekeleri milf her geçen gün biraz daha büyürdü. Hayatını sokaklardan kazanan genç bir kadındı. Her günün sonunda biraz daha yıpranmış, biraz daha yabancı hissederdi kendine.

Derya, henüz 16 yaşındayken ailesinden kaçmıştı. Şiddet dolu bir ev, alkolik bir baba ve sessiz bir anneyle geçen çocukluğunda, umut denilen şey yalnızca masallarda olur sanırdı. Kaçtığında ilk sığındığı yer, Haydarpaşa Garı’nın arka banklarıydı. Ardından tanıştığı “abla”ların yardımıyla gece hayatına itilmişti. Başta sadece seksi birkaç gece idare etmek için kabul ettiği bu yaşam, zamanla alışkanlığa, sonra zorunluluğa dönüştü.

Kadıköy escort gecelerinde kaybolmuş birçok genç kadından biriydi artık. Moda’da el ele gezen sevgililere bakar, “onlar gibi bir hayatım olamaz mıydı?” diye iç geçirirdi. Bazen Bahariye Caddesi’nde dolaşırken gençliğini geri alabileceği bir dünya hayal ederdi. Ancak gerçeklik, vapur iskelelerinin pas kokusuyla yüzüne çarpar, onu tekrar karanlığa sürüklerdi.

Bir gün, Yoğurtçu Parkı’nda otururken yanına yaşlı bir adam oturdu. Kısa bir sohbetten sonra ona şöyle dedi: “İnsan, kendine acımaktan vazgeçtiği gün başlar değişmeye.” Derya bu sözleri önce umursamadı. Ama o gece, eve döndüğünde aynada gözlerine baktı. Artık bir şeyleri değiştirmek zorundaydı.

Bir sosyal yardım kuruluşuna başvurdu. Önce güvensizdi, ama zamanla danışmanlarla konuşmak, ona yeniden insan olduğunu hissettirdi. Kadıköy Halk Eğitim Merkezi’nde dikiş kursuna başladı. Gündüzleri kursa gidiyor, geceleri ise yavaş yavaş o karanlık sokaklardan uzaklaşıyordu.

Aylar geçti. Derya artık kendi elleriyle diktiği çantaları Kadıköy’de küçük bir tezgâhta satıyordu. Eskisi gibi giyinmiyor, başı dik yürüyordu. Hâlâ geçmişin izlerini taşısa da, artık geleceğe umutla bakıyordu. Kadıköy onun hem yarası, hem de yeniden doğduğu yer olmuştu.

Sena, Kadıköy escort kalabalık sokaklarında var olmaya çalışan, 24 yaşında genç bir kadındı. Moda’da gün doğarken biten geceler onun için hayatın ta kendisiydi. Kimse onun adını bilmez, yüzüne dikkatle bakmazdı. Ama o, her sabah vapurdan inen insanların arasından yürürken, onlar gibi bir hayatın hayalini kurardı.

Aslen Adanalıydı. Lise yıllarında ailesiyle yaşadığı sert tartışmalar sonunda milf evden kaçıp İstanbul’a gelmişti. İlk başlarda garsonluk yaptı, otellerde kat görevlisi olarak çalıştı. Ancak hayat pahalıydı, İstanbul acımasızdı. Tek başına ayakta kalmak imkânsız gibiydi. Derken, tanıştığı biri ona “gece çalışabileceği bir iş” teklif etti. Sena, önce reddetti. Ama cebinde para kalmadığında ve aç uyumaya başladığında, o teklifi kabul etti.

Artık o da geceleri Kadıköy’de müşteri bekleyen kadınlardan biriydi. Bahariye Caddesi’nde, Yoğurtçu Parkı’nın kıyısında ya da sahilde loş köşelerde zaman geçirirdi. Kimse onun içini bilmezdi. Gülümsemesi zoraki, gözleri hep uzaklara dalgındı. Zaman zaman aynaya bakıp kendiyle yüzleştiğinde şu soruyu sorardı: “Ben kimim artık?”

Bir gün, bir müşteriyle sorun yaşadı. Kavga büyüdü, polis geldi. Gözaltına alındığında, karakolda bekleyen kadın komiser ona bir kart uzattı: “Kadın Dayanışma Merkezi. Yardım istersen, oraya git.” Sena, kartı aldı ama haftalarca açmadı.

Sonra bir gece, soğukta titreyerek beklerken cebinden o kartı çıkardı. Ertesi gün kapılarını çaldı. Sessizce içeri girdi. Konuşamadı önce. Ama gözyaşları içini anlattı.

Aylar geçti. Sena terapi aldı, barınma desteği gördü. Güzellik kursuna başladı. İlk işini Kadıköy escort küçük bir kuaförde buldu. Geçmişini tamamen silemedi belki ama yüzüne artık umut yerleşmişti.

Sena artık aynı sokaklarda ama bambaşka seksi bir sebeple yürüyordu. Gece değil, sabahları işe giderken. Kadıköy hâlâ kalabalık, hâlâ gürültülüydü. Ama Sena artık yalnız değildi.

Gülce, 22 yaşında genç bir kadındı. Üsküdar escort arka sokaklarında, zamanla yıpranmış bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. Küçük odasında bir yatak, bir soba ve annesinden kalan solmuş bir fotoğraf dışında hiçbir şey yoktu. Ama o küçük oda, onun dünyasıydı.

Hayat, Gülce’ye erken yaşta ağır yükler yüklemişti. Çocuk yaşta annesini kaybetmiş, babası tarafından terk edilmişti. Bir akrabasıyla İstanbul’a gelmiş, ama burada da yalnız bırakılmıştı. İlk başta temizlik işleri yaptı, gündelikçi olarak çalıştı, sokaklarda su sattı. Ama bu işler ne kirayı ödemeye yetti ne de karın doyurmaya…

Sonra bir gece, Üsküdar Meydanı’nda yalnız başına otururken tanıştığı bir kadın ona “yardım” teklif etti. Gülce önce korktu, anlamadı, ama çaresizlik her şeyi bastırmıştı. “Sadece bir süre,” dedi kendine. Ama o süre, günlerce, aylarca sürdü. Artık o da geceleri Üsküdar escort sokaklarında müşteri bekleyen kadınlardan biriydi.

Her sabah güneş doğarken Salacak sahiline yürür, Kız Kulesi’ne bakıp sessizce ağlardı. Hayal kurmazdı artık, çünkü hayalleri çoktan gömmüştü. Ama bir sabah, orada beklerken bir çocuk ona yaklaştı. “Teyze, iyi misin?” diye sordu. Gülce bir an donakaldı. “İyiyim,” diyebildi sadece. Ama o çocuğun gözleri, aynaya bakmak gibiydi. Kendi çocukluğunu gördü. Korkmuş, terk edilmiş bir kız çocuğu…

O gün karar verdi. Yaşam böyle devam edemezdi. Üsküdar escort Belediyesi’nin kadın destek merkezine gitti. Konuşamadı önce, sadece ağladı. Sonra, içindekileri yavaş yavaş dökmeye başladı. Psikolojik destek aldı, meslek kursuna yazıldı. Kuaförlüğü öğrendi. İlk maaşını aldığında kendine bir ayna aldı ve karşısında ilk kez gülümsedi.

Artık sabahları saçlarını tarayıp işe gidiyor, akşamları eve dönüyordu. Geçmişi hâlâ içinde bir sızıydı, ama artık ona yön vermiyordu. Üsküdar sokaklarında yürürken başını eğmiyor, umutla ileri bakıyordu.

Üsküdar escort tarih kokan taş sokaklarında gece çöktüğünde, köhne bir apartmanın ikinci kat penceresinden denizi izleyen biri vardı: Elif. Henüz 24 yaşındaydı. Ama yüzündeki çizgiler, yaşından büyük gösteriyordu. Gözlerinde yorgunluk, geçmişinde sessiz çığlıklar vardı.

Elif, Şanlıurfa’nın bir köyünde dünyaya gelmişti. Yoksulluk, baskı ve hayalsizlik içinde büyüdü. 17 yaşında zorla evlendirildi, kısa süre sonra şiddet gördü. Kaçtı. Önce Adana’ya, sonra İstanbul’a… Hayatı kurtulmak isterken daha karanlık bir yola savruldu. Üsküdar escort bir otel odasında, bir yabancının gözlerine bakmadan geçirdiği ilk gecede kendine dair her şeyin paramparça olduğunu hissetti.

Ama yaşamaya mecburdu. Hem kira, hem yemek, hem geçmişin borcu… Bir tarafta hayatta kalma mücadelesi, diğer yanda kimliğini yitirme korkusu. Gündüzleri Üsküdar’ın sokaklarında sıradan bir kadın gibi görünmeye çalışıyor, geceleri sahil kenarında müşteri bekliyordu. Kimse Elif’in aslında çok güzel piyano çaldığını, edebiyatla ilgilendiğini, gece yatağa girdiğinde gizlice şiir yazdığını bilmiyordu.

Bir sabah yorgun gözlerle Balaban götten Tekkesi’nin önünden geçerken yaşlı bir adam seslendi ona. “Kızım iyi misin?” dedi yumuşak bir sesle. Elif cevap vermedi, ama durdu. Adam cebinden bir kâğıt çıkardı. “Bir yere git. Sadece konuş. Belki iyi gelir.” Yazılı adres, bir kadın destek milf derneğinindi. Elif önce gidip gitmemeyi düşündü. Sonra bir gün, çok kötü bir gecenin sabahında karar verdi: deneyecekti.

Kapıdan içeri girdiğinde titriyordu. Ama içerideki kadınlar ona sadece “Elif” olarak baktılar. Ne olduğu değil, kim olduğu önemliydi. Bir psikologla eskort görüşmeye başladı. Ardından kadınlara özel terzilik eğitimi aldı. Haftalar ayları kovaladı. Elif, artık geceleri sahilde beklemiyordu. Sabahları bir atölyede kumaş kesiyor, akşamları evine huzurla dönüyordu.

Üsküdar escort dar sokaklarında, akşam saatlerinde sessizce yürüyen genç bir kadın vardı. Adı Derya’ydı. Henüz 23 yaşındaydı ama omuzlarında bir ömrün yorgunluğu vardı. Hayat, ona kolay davranmamıştı. Memleketi Ordu’dan İstanbul’a geldiğinde sadece bir çantası ve içinde taşıdığı umutları vardı. Ama İstanbul, o umudu yavaş yavaş söndürmüştü.

Derya önce garsonluk yaptı. Sonra bir tekstil atölyesinde çalıştı, günde 12 saat. Fakat maaşı asla yetmedi. Kiralar, faturalar, kardeşine gönderdiği üç kuruş derken, cebinde kalan para hayatına yetmiyordu. Bir gün tanıştığı biri ona farklı bir “iş” teklif etti. “Sadece birkaç gece,” dedi kadın, “sonra istersen bırakırsın.” Ama o birkaç gece, birkaç aya dönüştü. Derya, Üsküdar sokaklarında artık bir hayat kadınıydı.

İnsanlar ona sadece göz ucuyla bakıyordu. Kimi küçümsüyor, kimi görmezden geliyordu. Ama kimse, onun da bir hikâyesi olduğunu bilmiyordu. Geceleri Salacak seks sahilinde, Kız Kulesi’ne bakarak içinden dua ederdi: “Bir gün bitecek, bir gün yeniden başlayacağım.”

Bir gece, müşteri beklerken yanına bir kadın yaklaştı. Orta yaşlı, zarif ama sıcak bakışlı biri. Elinde bir broşür vardı. “Biz, Üsküdar escort zor durumda kalan eskort kadınlara yardım ediyoruz,” dedi. Derya önce şüpheyle yaklaştı ama o broşürü aldı. Günlerce cebinde taşıdı, açmadı bile. Sonunda bir sabah erkenden kalktı ve merkezlerinin yolunu tuttu.

Orada hayatında ilk kez yargılanmadan dinlendi. Psikolojik destek aldı, bir dikiş kursuna yazıldı. Sonra bir terzihanede işe girdi. Artık gece değil, gündüz çalışıyordu. Kendine küçük ama temiz bir ev tuttu. Kardeşine mektup yazdı, “Artık her şey yoluna giriyor,” diye.

Derya’nın hayatı kolay değildi. Hâlâ geçmişin izlerini taşıyordu. Ama artık Kız Kulesi’ne baktığında içinde umutsuzluk değil, yeniden doğan bir umut vardı. Çünkü o, hayata yeniden tutunan güçlü bir kadındı.

Üsküdar escort rüzgarlı gecelerinde, sokak lambalarının solgun ışığı altında yürüyen genç bir kadın vardı. Adı Aslı’ydı ve henüz 22 yaşındaydı. Yüzünde hayatın yükü, gözlerinde ise yaşadıklarının ağırlığı vardı. Hayat onu çok genç yaşta zorluklarla sınamış, umutları ise her geçen gün biraz daha kırılmıştı.

Aslı, Doğu Anadolu’nun küçük bir kasabasında doğmuştu. Ailesinin ekonomik durumu kötüydü, eğitim hayatı yarım kalmıştı. Babasının erken ölümü, annesinin hastalığı Aslı’yı evin direği yapmıştı. Hayallerini bir kenara bırakıp, ailesine bakmak zorunda kalmıştı. 18 yaşında İstanbul’a geldiğinde, Üsküdar escort kalacak bir yeri bile yoktu. Sokaklar, soğuk ve yabancıydı. İlk başlarda çeşitli işlerde çalıştı ama bu, hayatını idame ettirmeye yetmiyordu.

Zamanla, kendini istemediği bir yolda buldu. Hayat kadını olarak geceyi geçirmeye başladı. Geceleri Üsküdar escort sokaklarında müşteri ararken, içi acı doluydu. Kimse onun gerçek hikayesini bilmiyordu. Dışarıya yansıttığı güç, aslında kırılgan bir ruhun kalkanıydı.

Aslı, en çok Salacak sahilinde oturmayı severdi. Orada denize bakar, Kız Kulesi’nin ışıklarına dalar, hayatının daha iyi olmasını dilerdı. Bir gece, yanına genç bir kadın yaklaştı ve elinde bir kart verdi. Kartta “Üsküdar Kadın Dayanışma Merkezi” yazıyordu. Kadın, yardım etmek istediklerini söylemişti. Aslı önce tereddüt etti ama sonunda o kartı aldı.

Birkaç gün sonra cesaretini toplayıp merkeze gitti. Orada ilk kez biri onu yargılamadan dinledi. Psikolojik destek aldı, meslek kurslarına katıldı. Kuaförlük eğitimi aldıktan sonra küçük bir salonda işe başladı.

Aslı’nın hayatı yavaş yavaş değişiyordu. Geçmişindeki karanlık gölgeler hala vardı ama artık onları kontrol edebiliyordu. Kız Kulesi’ne baktığında gözlerinde umut ışığı vardı.

Meryem, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Çekmeköy escort yokuşlu sokaklarından aşağı doğru yürüyordu. Sessizlik hâkimdi, sadece kuşların sesi ve uzaktan uzun seven gelen bir çaycının tekerlek sesi duyuluyordu. Elinde plastik bir poşet, içinde bir termos ve sabah sattığı sabunlardan kalan birkaç taneyle, her gün olduğu gibi küçük üretici pazarına gidiyordu. Hayatında ilk kez bir yere yetişme telaşı, bir anlam taşıyordu.

Meryem kırk yaşına yaklaşırken geçmişine dönüp baktığında, ardında yalnızca yorgunluk bırakmış bir ömür görüyordu. Çocuk yaşta gelin olmuş, yıllarca bir adamın gölgesinde yaşamış, hayallerini hep başkaları uğruna bastırmıştı. İki çocuğuyla birlikte ayakta kalmak için seks mücadele etmişti ama ne kadar çabalasa da kendine ait bir yer bulamamıştı. En sonunda, bir gün dayanamayıp evi terk etti. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu. Sadece, artık susmak istemiyordu.

İstanbul’a gelişinde cebinde sadece bir otobüs bileti ve birkaç kuruş vardı. Şehrin kalabalığı gözünü korkuttu. İnsanların birbirine bile bakmadığı bir yerde, o görünmez olmaktan daha fazla korkmuyordu. Çekmeköy escort ise tesadüfen gelmişti. Bir sabah otobüsün son durağında inmiş, ormanın kıyısındaki sessizliği fark edince kalmak istemişti. Belki de doğanın bu sakinliği, onun içinde kopan fırtınayı bir nebze olsun dindiriyordu.

İlk günlerde sokakta yaşadı. Sonra bir kadın ona yerel bir kadın destek merkezinden bahsetti. Tereddütle de olsa gitti. Orada karşılaştığı yüzler, yargılayan değil, anlayan gözlerdi. Meryem ilk kez dinlenmişti. İlk kez biri ona “haklısın” demişti. Zamanla merkezin atölyelerine katıldı. Sabun yapımı, dikiş, takı tasarımı… Ellerini çalıştırdıkça zihni de berraklaşıyordu.

Kısa sürede sabun yapımında ustalaştı. Lavantalı, naneli, tarçınlı sabunlar yaptı. Etiketlerini kendi yazdı. Üretici pazarında ilk satışını yaptığında, eline geçen götten parayı uzun uzun inceledi. “Bu benim emeğim,” dedi içinden. Bu para az olsa da, onun için bir hayalin karşılığıydı.

Zehra, Çekmeköy escort sessiz sokaklarında yürürken adımlarını yavaşlatıyordu. Sabahın erken saatleriydi, hava henüz serin, sokaklar ise tenha. Ağaçların arasından geçen ince bir patika, onu mahalle arasındaki küçük bir parka çıkarıyordu. Orada, her sabah aynı banka oturur, elindeki küçük deftere bir şeyler karalardı. Yazdıkları çok okunaklı eskort değildi ama her kelime, içinden dökülen bir damla gibiydi. Acı, umut, pişmanlık, direnç…

Zehra otuz iki yaşındaydı. Yıllarca başka şehirlerde, başka insanların hayatlarını sırtında taşımıştı. Küçük yaşta evlenmiş, gençliğini bir adamın gölgesinde harcamıştı. Şiddet, aşağılanma, yoksulluk… Hepsi onun hayatının sıradan parçalarıydı. Ama bir gün, yolda yürürken vitrin camında kendini görünce donup kaldı. Gözleri boştu, omuzları çökmüştü. O an kararını verdi: Bu şekilde yaşamak istemiyordu artık.

Yanına birkaç parça eşya aldı, cebinde sadece iki yüz lirayla İstanbul’a geldi. Hiçbir planı yoktu, sadece uzaklaşmak istemişti. Ve bir belediye otobüsünün son durağı olan Çekmeköy escort indi. Şehir merkezinin karmaşasından uzak, daha sakin ve yeşil bir yerdi burası. Belki de bu yüzden kendini burada güvende hissetti. İlk birkaç götten geceyi bir cami avlusunda geçirdi. Sonra, tesadüfen tanıştığı yaşlı bir kadın onu yerel bir kadın destek merkezine yönlendirdi.

İşte hayatı o noktadan sonra yavaş yavaş değişmeye başladı. Zehra merkeze ilk girdiğinde oral konuşamıyordu. Sanki sesi kaybolmuştu. Ama kadınların sıcaklığı, sabrı ve anlayışı, onun içine işledi. Günler sonra ilk kez gülümsediğini fark ettiğinde aynaya uzun uzun baktı. “Ben hâlâ buradayım,” dedi kendine.

Merkezde sabun yapımı ve el işi kurslarına katıldı. Ellerini çalıştırdıkça zihni de açılıyordu. İlk defa bir sabun kalıbını kendi başına tamamladığında ağladı. Çünkü bu, onun kontrol ettiği ilk şeydi. Üretici pazarında açtığı küçük tezgahta lavantalı sabunları sergilerken göğsü kabarıyordu.