İrem, 24 yaşındaydı ve Üsküdar escort eski mahallelerinden birinde yaşıyordu. Hayatı hiç kolay olmamıştı; küçüklüğünden beri sorumlulukları omuzlarında taşıyordu. Ailesinin maddi durumu çok kötüydü ve İrem, okulunu bırakıp çalışmak zorunda kalmıştı. Ancak ne yaptığı iş ne de kazandığı para hayatını idame ettirmeye yetiyordu.
Üsküdar sokaklarında günlerini geçirirken, gece hayatının zorlukları da İrem’i bir gün içine çekti. İlk başlarda direnmişti ama zamanla hayat onu zorladı. Kendi kendine söz vermişti: “Bu hayat geçici, daha iyisi olacak.” Fakat geceler geçtikçe o umut daha da kırıldı. İnsanlar onu sadece gördükleri haliyle yargılıyor, anlamak istemiyordu.
İrem, en çok Salacak sahilini severdi. Boğaz’ın serin sularına bakmak, ona biraz olsun huzur veriyordu. Bir akşam, sahilde otururken küçük bir kızın “Abla, neden böyle üzgünsün?” diye sormasıyla kalbi burkuldu. O an anladı ki, yaşadığı zorluklar onu değil, onu görenleri de etkilemişti. Kendi hikayesiyle yalnız değildi.
Bir gün, Üsküdar’da kadınlar için açılan bir dayanışma merkezinin duyurusunu gördü. İlk başta çekindi, çünkü kimse onun hikayesini bilmesini istemiyordu. Ama içinde bir cesaret kıvılcımı doğdu. Kapıdan içeri girdiğinde sıcak kapalı esc bir karşılama buldu. Orada ona meslek kursları, psikolojik destek ve yeni bir hayatın kapılarını açan umutlar sunuldu.
Aylar süren mücadeleden sonra İrem, Üsküdar escort küçük bir kafede çalışmaya başladı. Kazandığı parayla kendi ayakları üzerinde durabiliyor, hayata daha umutla bakıyordu. Geceleri artık sokaklarda değil, evinde huzurla uyuyordu.
Her sabah işe gitmeden önce Kız Kulesi’ne bakar ve kendi kendine fısıldardı: “Bugün yeni bir gün, yeni bir başlangıç.” İrem’in hayatı zor olsa da artık yaşamak için bir nedeni vardı.
Bir yanıt yazın