Derya, sabahın ilk ışıklarıyla Üsküdar sahiline adımlarını atarken içinden geçen düşünceler sessizce yüzüne yansıyordu. Gözlerinin önünde Boğaz cimcif durgundu, martılar ise henüz yeni uyanmıştı. Karşısındaki Kız Kulesi, her zamanki gibi dimdik duruyordu. Ne zaman yalnız hissetse, ne zaman hayat ağır gelse, o kuleye bakar ve kendini yeniden toplardı. Çünkü o kule gibi olmak istiyordu: Yalnız ama güçlü.
27 yaşındaki Derya, Artvin’in küçük bir köyünde doğmuştu. Doğduğu yer kadar sessiz bir çocuktu. Yoksulluk içinde geçen çocukluğu, onu daha küçücükken götten büyümeye zorlamıştı. Babası sertti, annesi ise çaresiz. “Kocan evin olur” dediler ona. Ama o ev bir duvar, o adam bir hapishane olmuştu.
Yıllar boyunca dayandı, sustu, sineye çekti. Fakat bir sabah, artık dayanamayacağını anladığında, cebine kimliğini ve az bir para koyarak evden çıktı. Günler süren yolculuğun sonunda İstanbul’a ulaştı. Ve o ilk sabah, ayakları onu Üsküdar sahiline getirdi.
Üsküdar escort sabah sessizliği ona tuhaf bir huzur verdi. İlk gecesini cami avlusunda geçirdi. Sonraki günlerde bir park köşesi, boş bir banka sığındı. Karnını doyurmak için küçük bir büfede temizlik yaptı. Ne zaman biri ona bağırsa, içinden “Buna da dayanırım” derdi. Çünkü artık geçmişe dönmeyecekti.
Bir gün belediyenin kadın danışma merkezi broşürünü gördü. Gidip içini döktü. Psikolojik destek aldı, sığınma seks evine yerleşti. Orada bir dikiş kursuna başladı. Kurs boyunca kumaşlara değil, aslında kendi hayatına şekil veriyordu. İplikler ve iğnelerle sadece kıyafet değil, umut da dikiyordu kendine.
Aylar sonra bir atölyede işe başladı. Üsküdar escort, kendi emeğiyle tuttuğu küçük bir oda kiraladı. Sabahları yine sahile iniyor. Elinde poğaçası, gözlerinde yıllar önce kaybettiği ama şimdi yeniden bulduğu bir ışıltı var.
Her gün, Kız Kulesi’ne baktığında içinden sessizce geçiriyor.
Bir yanıt yazın