Elif, Maltepe escort sahilinde usulca yürürken başını gökyüzüne kaldırdı. Gri bulutlar arasında güneş, utanarak göz kırpıyordu. Yazın son günleriydi ama rüzgar erken soğumuştu. Elif’in üzerinde ince bir hırka vardı. Sol eliyle çantasını sıkı sıkı tutarken, sağ elinde küçük bir not defteri taşıyordu. Her sabah birkaç cümle yazmak onun için bir ritüele dönüşmüştü. Çünkü kelimeler, içindekini dışarı dökebildiği tek yerdi.
Elif yirmi sekiz yaşındaydı ama yaşadıkları, ruhunu kırk yıllık bir yorgunlukla doldurmuştu. Doğduğu kasabada okuldan alınmış, on yedi yaşında zorla evlendirilmişti. Ne sevgi görmüştü, ne saygı. Yıllarca süren evlilik boyunca sesi hep bastırılmış, düşünceleri hep “fazla” bulunmuştu. Her geçen yıl, Elif biraz daha içine kapanmış, biraz daha susmuştu. Ama içindeki o ince umut kıvılcımı hiç sönmemişti.
Bir gece, artık dayanamayacağını anladığında bavul bile hazırlamadan çıktı evden. İstanbul’a geldi, çünkü İstanbul büyük bir şehir, ve belki de büyük bir seks kurtuluştu. Kalacak yeri yoktu, parası da… Ama özgürlüğü ilk kez bu kadar yakından hissetmişti. Maltepe sahiline ilk geldiğinde cebinde sadece on lirası vardı ama yüreği kararlıydı.
Bir sabah sahilde otururken, bir belediye görevlisi onunla konuşmaya çalıştı. Elif önce çekindi, ama adam kibarca ona Maltepe escort Kadın Danışma Merkezi’ni önerdi. O gün Elif için yeni bir yol açıldı. Merkeze ilk girdiğinde konuşamadı. Gözleri yerde, sesi boğuktu. Ama orada onun gibi birçok kadın vardı. Her biri farklı geçmişlerden ama benzer acılardan gelmişti.
Elif zamanla kurslara katıldı, sabun yapmayı, takı tasarımını, defter kaplamayı öğrendi. Özellikle sabun yaparken huzur buluyordu. Her sabun, onun elinden çıkan bir umut parçasıydı. Sonra üretici pazarında kendi tezgâhını açtı. İlk müşterisi, küçük bir çocuktu. Annesiyle birlikte gelip lavantalı sabun aldı. O an Elif’in gözleri doldu.
Bir yanıt yazın