Kadıköy escort arka sokaklarından birinde, eskimiş bir apartmanın bodrum katında yaşayan 21 yaşındaki Derya’nın sabahları hep gri başlardı. Güneş penceresine hiç uğramaz, duvardaki rutubet lekeleri milf her geçen gün biraz daha büyürdü. Hayatını sokaklardan kazanan genç bir kadındı. Her günün sonunda biraz daha yıpranmış, biraz daha yabancı hissederdi kendine.
Derya, henüz 16 yaşındayken ailesinden kaçmıştı. Şiddet dolu bir ev, alkolik bir baba ve sessiz bir anneyle geçen çocukluğunda, umut denilen şey yalnızca masallarda olur sanırdı. Kaçtığında ilk sığındığı yer, Haydarpaşa Garı’nın arka banklarıydı. Ardından tanıştığı “abla”ların yardımıyla gece hayatına itilmişti. Başta sadece seksi birkaç gece idare etmek için kabul ettiği bu yaşam, zamanla alışkanlığa, sonra zorunluluğa dönüştü.
Kadıköy escort gecelerinde kaybolmuş birçok genç kadından biriydi artık. Moda’da el ele gezen sevgililere bakar, “onlar gibi bir hayatım olamaz mıydı?” diye iç geçirirdi. Bazen Bahariye Caddesi’nde dolaşırken gençliğini geri alabileceği bir dünya hayal ederdi. Ancak gerçeklik, vapur iskelelerinin pas kokusuyla yüzüne çarpar, onu tekrar karanlığa sürüklerdi.
Bir gün, Yoğurtçu Parkı’nda otururken yanına yaşlı bir adam oturdu. Kısa bir sohbetten sonra ona şöyle dedi: “İnsan, kendine acımaktan vazgeçtiği gün başlar değişmeye.” Derya bu sözleri önce umursamadı. Ama o gece, eve döndüğünde aynada gözlerine baktı. Artık bir şeyleri değiştirmek zorundaydı.
Bir sosyal yardım kuruluşuna başvurdu. Önce güvensizdi, ama zamanla danışmanlarla konuşmak, ona yeniden insan olduğunu hissettirdi. Kadıköy Halk Eğitim Merkezi’nde dikiş kursuna başladı. Gündüzleri kursa gidiyor, geceleri ise yavaş yavaş o karanlık sokaklardan uzaklaşıyordu.
Aylar geçti. Derya artık kendi elleriyle diktiği çantaları Kadıköy’de küçük bir tezgâhta satıyordu. Eskisi gibi giyinmiyor, başı dik yürüyordu. Hâlâ geçmişin izlerini taşısa da, artık geleceğe umutla bakıyordu. Kadıköy onun hem yarası, hem de yeniden doğduğu yer olmuştu.
Bir yanıt yazın