
Derya, 27 yaşındaydı. Çekmeköy escort yokuşlu sokaklarından birinde, çatısı akan, eski bir binanın en üst katında yaşıyordu. Annesiyle birlikte. Babasını çocukken kaybetmişti; o günden beri evin bütün sorumluluğu annesinin zayıflayan omuzlarına kalmıştı. Ama hastalık onu da alıp götürünce, Derya yalnız kalmıştı; hem evde hem hayatta.
Liseyi zar zor bitirmiş, üniversite hayalini daha hiç kuramadan rafa kaldırmak zorunda kalmıştı. İlk gençliğini market kasalarında, küçük kafelerde geçirerek ailesini ayakta tutmaya çalışmıştı. Şimdi ise yalnız başına hayatta kalmanın yolunu arıyordu.
Çekmeköy’ün arka sokakları, kimi zaman kalabalık, kimi zaman ise tekinsiz bir sessizlik içindeydi. Gündüzleri temizlik işleri yapıyor, akşamları geç saatlere kadar sokakta oturup ne yapacağını düşünüyordu. Seks Artık kirasını ödeyemiyor, borçlar kapıya dayanıyordu. Yalnızlık ve çaresizlik, geceleri uykularını paramparça ediyordu.
Bir akşam sosyal medyada gezinirken, “kendi ayakları üzerinde duran kadınlar” hakkında bir paylaşım dikkatini çekti. Grup Gönderinin altına bırakılan yorumlar arasında tanıdık bir yüz vardı: eski bir mahalle arkadaşı. Oral onun da benzer şekilde zorluklar yaşayıp bir “çıkış yolu” bulduğunu öğrenince içi burkuldu. Ve o yol, Derya’ya uzak ama bir o kadar da cazip görünmeye başladı.
İlk başta kendisiyle mücadele etti. Kendine yakıştıramadı. Ama karnı aç, faturalar yığılmışken insanın sınırları silikleşiyor. “Bu geçici,” dedi. “Sadece toparlanana kadar.”
Aylar geçti. Geceler boyu süren işlerden sonra sabah uyanmak daha zor hale gelmişti. Artık aynaya bakmıyordu. Yabancılaştığı yüzü görmek istemiyordu. Fakat bir sabah Çekmeköy escort merkez parkında yürürken karşısına çıkan bir afiş, hayatının yönünü değiştirecekti:
“Kadınlar İçin Ücretsiz Psikolojik Destek ve Yazı Atölyesi”
Derya, ertesi gün kendini küçük, sarı boyalı bir binanın içinde buldu. Kalabalığın arasında önce sessiz kaldı. Sonra bir kalem uzatıldı. “Sadece kendin için yaz,” dediler. Yazdı. Kelimeler ağır geldi, ama aktı. Gözleri dolduğunda, yanında bir kadın elini tuttu. O anda Derya anladı: Yalnız değildi.
Bir yanıt yazın