Nazlı 25 yaşındaydı. Çekmeköy escort, dere kenarına bakan eski bir apartmanın üçüncü katında, küçük kız kardeşiyle yaşıyordu. Hayat onları erken yaşta büyümeye zorlamıştı. Anne ve babaları, Nazlı 18 yaşındayken bir trafik kazasında hayatlarını kaybetmiş, o günden sonra evin büyük sorumluluğu Nazlı’nın omuzlarına kalmıştı.
Nazlı, gençliğini üniversite hayalleriyle değil, evin geçimini sağlamakla geçirmişti. Oral Sabahları erken kalkıp temizlik işlerine gider, öğleden sonra bir kafede vardiyaya başlar, akşamları da küçük kardeşinin derslerine yardım ederdi. Kendine ait bir hayatı neredeyse hiç olmamıştı. Ama şikâyet etmezdi; “Benim yaşamak için değil, yaşatmak için bir görevim var,” derdi içinden.
Çekmeköy olgun esc değişen yüzüne her gün başka gözle bakardı. Bir yanında yükselen siteler, diğer yanında derme çatma gecekondular. Arada kalmışlık hissi, Nazlı’nın ruhuna da işlemişti. Ne tam güvende hissediyordu ne de tamamen düşmüş sayılırdı. O, iki dünya arasında ince bir ipte yürüyen biriydi sanki.
Bir gün, işten dönerken Çekmeköy escort Belediyesi’nin kültür merkezinin camında bir ilan dikkatini çekti:
“Genç Kadınlar İçin Hikâye Anlatıcılığı Atölyesi”
İçeri girmekten çekindi. Ama kardeşi “Abla, sen çok güzel anlatırsın,” deyince cesaret buldu. Ertesi hafta, elinde defteriyle kapıyı çaldı.
Atölye hayatında bir dönüm noktası oldu. İlk defa kendini dinleyen insanlar vardı. İlk defa içindekileri yazıya dökerken utanmadı. Hikâyelerindeki kadınlar onun gibi güçlü, ama yorgundu. Nazlı yazdıkça hafifledi, konuşmaya başladıkça özgüveni yerine geldi. Eğitmenlerin desteğiyle yazdığı kısa bir öykü, yerel bir dergide yayımlandı. Sonra bir yarışmadan mansiyon aldı. Küçük ama onurlu adımlardı bunlar.
Şimdi gündüzleri kütüphanede çalışıyor, akşamları ise yazı atölyesinde gönüllü olarak genç kızlara destek veriyor. Kardeşi lise son sınıfta, üniversite sınavına hazırlanıyor. Nazlı onun için bir örnek, onun “yolunu açan” kişi.
Bir yanıt yazın