Tuzla escort geceleri, denizin tuzlu kokusuyla birlikte ağır bir sessizlik taşırdı. Limanın yakınındaki dar sokaklarda, rüzgâr bazen bir çocuğun gülüşünü, bazen bir kadın ağlayışını getirirdi. Elif, o sokaklarda yaşayan götten genç bir kadındı. Henüz yirmi iki yaşındaydı ama gözlerindeki yorgunluk, ömrünün yarısını çoktan tüketmiş gibiydi.
Elif, küçük yaşta ailesini kaybetmişti. Kimsesi kalmayınca bir süre devlet yurdunda kaldı. On sekizine geldiğinde “artık kendi ayaklarının üzerinde durmalısın” dediler. Ama hayat, kimseye adil davranmadığı gibi ona da merhamet kondom göstermemişti. İş bulmak kolay değildi, bulduklarını da uzun süre sürdürememişti. Zamanla çaresizlik, Elif’i istemediği bir yola sürüklemişti.
Tuzla escort ara sokaklarındaki ucuz bir otelde kalıyordu. Her sabah uyandığında, kendine aynada bakamıyordu. “Ben bu muyum artık?” diye sorardı sessizce. Ama o da biliyordu ki, bazen insanın seçimleri değil, şartlar yönlendirirdi kaderi.
Bir gün, sahilde yürürken yaşlı bir balıkçıyla karşılaştı. Adamın yüzünde derin çizgiler, ellerinde tuz kokusu vardı. Elif ona selam verdi, balıkçı gülümsedi:
— “Kızım, geceleri seni buralarda görüyorum. Denize çok bakıyorsun.”
Elif, utangaçça cevapladı:
— “Deniz sessiz, ama beni anlıyor gibi.”
Adam o an sadece başını salladı, sonra küçük bir poşet uzattı. İçinde birkaç simit ve çay vardı. “İnsan bazen sadece sıcak bir şey içmek ister,” dedi. O kadar basit bir cümleydi ki, Elif’in gözlerinden yaşlar süzüldü.
O günden sonra Elif, her sabah balıkçının yanına uğramaya başladı. Hayatında ilk defa birinin ona “insan” gibi baktığını hissediyordu. Yavaş yavaş kendi değerini hatırladı. Balıkçının yardımıyla sahildeki bir kafede temizlik işi buldu. Küçüktü ama dürüst bir işti.
Elif artık geceleri ağlamıyor, sabahları umutsuz uyanmıyordu. Deniz hâlâ aynıydı, Tuzla vip escort hâlâ sessizdi, ama Elif değişmişti. Karanlıktan çıkan biri olarak, başkalarına da ışık olmak istiyordu.
Bir yanıt yazın