Ümraniye escort dar sokaklarında gece çökmüştü. Sokak lambaları aralıklarla yanıyor, yağmurun ardından oluşan su birikintileri ışığı yansıtıyordu. Zeynep, ellerini montunun cebine sokmuş, başını eğmiş yürüyordu. Soğuk iliklerine kadar işlemişti ama asıl üşüyen şey bedeni değil, kalbiydi.
Yirmi dört yaşındaki Zeynep, hayata erken yenilmiş bir kadındı. Doğduğunda babası evi terk etmiş, annesiyle birlikte yoksulluk içinde büyümüştü. Çocukken kucaktan inmeyen her şeyi değiştireceğine inanırdı; okur, çalışır, kendi ayakları üzerinde dururdu. Ama hayat, plan yaptığı her anda bir duvar örmüştü önüne.
Liseyi bitiremeden çalışmak zorunda kaldı. Temizlik yaptı, garsonluk denedi, çocuk baktı. Fakat ne kadar uğraşsa da para biriktiremedi. Ümraniye vip escort kiralar artmış, geçim zorlaşmıştı. Annesi hastalanınca ilaç parası bulmak da onun omzuna kalmıştı.
Bir akşam, çalıştığı kafede müşterilerden biri ona “kolay para kazanabileceği” bir yol önerdi. Zeynep başta öfkeyle reddetti ama günler geçtikçe çaresizlik cimcif onu susturdu. Annesinin ilaçlarını alamadığı bir gece, gözyaşları içinde o yolu seçti.
Artık geceleri Ümraniye escort arka sokaklarında dolaşıyordu. İnsanların bakışları, sözleri, küçümseyen tavırları kalbinde yara açıyordu ama geri dönemezdi. Her sabah eve döndüğünde aynaya bakıyor, “Bu ben değilim,” diyordu. Ama bir yandan da annesinin ilaçlarını alabildiği için kendini avutuyordu.
Bir gün, sabahın erken vip evli escort saatlerinde eve dönerken sokakta oynayan küçük bir çocuğa rastladı. Çocuk ona “Abla, neden hep bu saatte geliyorsun?” diye sordu. Zeynep cevap veremedi. Küçük çocuğun masum gözleri, içindeki utancı yeniden uyandırmıştı.
O gün aynaya baktığında gözyaşlarını tutamadı. Hayatı değiştirmek için bir şey yapmalıydı. İnternette dolaşırken Ümraniye Kadın Dayanışma Derneği’nin ilanını gördü. Günlerce gidip gitmemeyi düşündü, sonunda cesaretini topladı.
Bir yanıt yazın