Nursel, 31 yaşındaydı. Sabahın erken saatlerinde Pendik escort sahiline bakan dar sokaklardan geçerken taşıdığı poşetlerden daha ağır olan bir şey vardı sırtında: geçmişi. Her adımında düşüncelerini bastırmaya çalışsa da, İstanbul’un bu kalabalık ama köşeye itilmiş semti onun iç sesinden daha gürültülü değildi.
Nursel, Van’ın küçük bir ilçesinde doğmuştu. Genç yaşta okulu bırakmak zorunda kalmış, kendisinden 14 yaş büyük biriyle evlendirilmişti. Hayatının ilk oral yılları hep başkalarının isteklerine göre şekillenmişti. Ne zaman ki bir sabah, çocuğunun gözlerine bakıp “ben böyle bir hayat istemiyorum” dedi kendi kendine, işte o zaman kararını verdi. Valizini hazırladı, çocuğunu annesine emanet etti ve İstanbul’a, daha önce hiç bilmediği Pendik’e doğru yola çıktı.
Pendik Otogarı’na indiğinde etraf yabancıydı ama içinde ilk defa tanıdığı bir duygu vardı: cesaret. İlk haftalar sokakta yattı. Belediyeye ait kadın konukevine ulaştığında, açlığın ve korkunun eşiğindeydi.
Kadın merkezinde katıldığı aşçılık kursuyla hayatı değişmeye başladı. Sessiz ama dikkatliydi. Eğitmenleri onun çalışkanlığını fark etti. Mezun olur olmaz Pendik’in iç taraflarında, küçük bir esnaf lokantasında seks işe başladı. Başta bulaşık yıkıyordu ama zamanla salata hazırlamaya, sonra da çorba pişirmeye başladı.
Şimdi her sabah işe gitmeden önce Pendik escort sahilinde beş dakika durur, denize bakar ve içinden dua ederdi. Ne kadar yol geldiğini, hangi acılardan geçtiğini, kendi elleriyle kurduğu yeni hayatı düşünürdü.
Bir gün iş çıkışı, patronu ona sordu:
“Senin gibisini zor buluruz. Düşünsene, belki ilerde kendi mutfağını açarsın.”
Nursel utangaçça gülümsedi ama içten içe “neden olmasın?” diye geçirdi. Çünkü artık hayal kurmaya hakkı olduğunu hissediyordu.
Bir yanıt yazın