Yasemin 27 yaşındaydı. Her sabah Pendik escort sahiline yakın ara sokaklardan yürüyerek geçtiği o yol, onun için sadece işe gidiş güzergâhı değil, aynı zamanda geçmişle hesaplaştığı bir koridordu. Sahil boyunca martı seslerine karışan iç konuşmalarıyla adımlarını sıklaştırır, sonra küçük fırına varırdı. O fırın, son iki yıldır hayatının tek düzenli parçasıydı.
Aslen Mardin’in daracık taş sokaklarında doğup büyümüştü Yasemin. Beş kardeşin seks ortanca olanıydı. Ailesi geleneklerine sıkı sıkıya bağlıydı, ama Yasemin’in gözleri daha fazlasını arıyordu. Liseyi gizlice bitirdi. Üniversiteli escort yasemin hayali kurarken, babası onu hiç tanımadığı biriyle evlendirdi. Kısa süren evliliği, psikolojik ve fiziksel şiddetle örülmüş, Yasemin’in hayallerini tek tek söndürmüştü.
Bir gün, Pendik’e kaçmaya karar verdi. Önceden sosyal medyada tanıştığı bir gönüllü kuruluşun Kadıköy şubesine ulaştı. Oradan Pendik’teki kadın dayanışma merkezine yönlendirildi. İlk haftalar zordu. Sokak lambalarının altında geçen uykusuz geceler, cebindeki son parayla aldığı simitler, her şeyi yeniden kurmak isteyen bir kadının hikâyesinin temel taşlarıydı.
Destek aldı, geçici bir sığınma evinde kaldı. Belediyenin açtığı fırıncılık kursuna yazıldı. Çok çalıştı. Sessizdi, ama öğrendiklerini hızla kavrıyordu. Kurstan sonra Pendik escort ara sokaklarından birindeki küçük bir fırında işe başladı. Hamurla yoğrulan elleri, artık geçmişin değil geleceğin izlerini taşıyordu.
Fırındaki ustası ona güvendi. Zamanla sadece hamur açmakla kalmadı, tezgâhın önüne geçti. İnsanlarla konuşmayı yeniden öğrendi. Her “kol böreği taze mi?” sorusu, onun için bir tür hayata dönüş işaretiydi.
Bir sabah işe gitmeden önce sahilde oturdu. Güneş yeni doğuyordu. Elinde karton bardakta demli çayı, yüzünde ise ilk kez bir huzur vardı.
Bir yanıt yazın