Yasemin, 24 yaşında, Çekmeköy escort arka sokaklarından birinde yaşıyordu. Bir zamanlar hayalleri olan, üniversite okumak isteyen, hayatı severek izleyen genç bir kızdı. Ama kaderin yolu onun için çetindi. Henüz 17 yaşındayken ailesi onu zorla evlendirmişti. Şiddet dolu bir evlilik, gözlerinin içindeki ışığı söndürmüş, hayatı ona yabancılaştırmıştı.
Bir gece, dayak yediği bir kavganın ardından kaçtı. Kimliği yoktu, cebi boştu. İstanbul’da gidecek yeri olmayan genç bir kadın için seçenekler sınırlıydı. Sığındığı bir kadın evinde birkaç ay geçirdi ama sistem onu dışarı attı. Ya sokakta kalacaktı ya da hayatta kalmak için kendini feda edecekti.
Yasemin, hayat kadını olmayı seçmedi. Mecbur kaldı. Başta sadece “birkaç gün idare ederim” diye düşündü. Ama günler haftalara, aylar yıllara dönüştü. Artık Çekmeköy sokaklarında adı bilinen, ama kimse tarafından gerçekten tanınmayan bir kadındı.
Geceleri makyaj yaparken aynaya bakamazdı. Her sabah yüzünü yıkarken sessizce ağlardı. Bir gün, sabahın erken saatlerinde sokakta yürürken vip küçük bir kız çocuğu ona “Teyze iyi misin?” diye sordu. Bu basit soru, Yasemin’in içinde yıllardır susturulan vicdanı uyandırdı. “İyi miyim?” diye düşündü. Hayır. Ne ruhu iyiydi ne de bedeni.
Aynı gün, bir karar aldı. Değişmek. Kurtulmak. Yaşamak. Kadınlara destek götten veren bir sivil toplum kuruluşuna başvurdu. Kolay olmadı. Hepsi zordu.
Küçük adımlarla başladı değişim. Psikolojik destek aldı. Dikiş kursuna gitti. Aylar sonra seks bir atölyede iş buldu. Artık geceleri değil, gündüzleri çalışıyordu.
Yasemin’in hayatı hâlâ kolay değildi. Geçmişi hâlâ omuzlarındaydı. Ama artık yalnız değildi. Ve en önemlisi, kendini suçlamıyordu.
Bir yanıt yazın