Çekmeköy escort dar sokaklarında, geceleri ışıkları zayıf yanan apartmanların arasında sessizce yürüyen bir kadındı Derya. Henüz 22 yaşındaydı ama omzundaki yük, yılların ağırlığını taşıyordu. Gençliğini yitirmişti belki ama hâlâ içinde bir yerlerde hayata tutunmaya çalışan kırılgan bir umut vardı.
Derya, Ardahan’dan İstanbul’a yalnız başına gelmişti. Annesi yıllar önce ölmüş, babası alkol bağımlısıydı. On sekizine bastığında, bir daha dönmemek vip üzere evden kaçmıştı. İstanbul’un kalabalığında kaybolmayı umut etmişti ama bir başına, kimsenin tanımadığı bir şehirde hayatta kalmak o kadar da kolay değildi.
İlk günlerde otogarda yattı. Sonra bir lokantada işe girdi, bulaşık yıkadı. Yorgundu ama ayaktaydı. Ne var ki, işverenin tacizine uğrayınca oradan da ayrıldı. Giderek seks umutsuzluğa kapıldı. En sonunda, çaresizliğin ittiği bir anda, sokakta tanıştığı biri ona “kolay para kazanma” yolunu gösterdi.
O gece, Derya’nın hayatı değişti. Artık Çekmeköy escort geceleri çalışan, sabahları ise kendinden utanarak uyanan bir kadındı. Her adımı, her gülümsemesi bir rol olmuştu. Gerçek duygularını gömen, kalbini susturan biri hâline gelmişti. Ama içindeki küçük Derya hâlâ bir pencere kenarına oturup kitap okuma hayali kuruyordu.
Bir gün, sabahın erken saatlerinde sokakta yürürken, ıslak kaldırım taşlarına oturmuş bir çocukla göz göze geldi. Çocuk titriyordu. Cebinden minik bir çikolata çıkardı, ona uzattı. Derya o an bir şey fark etti: Hâlâ verecek bir şeyi vardı. Hâlâ bir şey hissedebiliyordu.
O gün, büyük bir cesaretle bir kadın destek merkezine gitti. Hikâyesini anlattı. Ağladı, sustu, yeniden başladı. Aylar süren danışmanlık, terapi ve eğitimlerin cimcif ardından bir tekstil atölyesinde işe girdi. Başlangıç zordu ama her sabah işine yürürken hissettiği huzur, gecelerin yükünden hafifti.
Şimdi, Derya artık geceleri değil, gündüzleri yaşıyor. Geçmişini unutmadı ama artık onunla savaşmıyor. “Ben buradayım,” diyor, her yeni sabaha karşı. “Ve yaşıyorum.”
Bir yanıt yazın