Maltepe escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu Derya. 22 yaşındaydı ama gözlerindeki yorgunluk, en az iki katı yaşanmışlığın izini taşıyordu. İstanbul’a dört yıl önce gelmişti; hayalleri vardı, umutları vardı. Ama hayat, çoğu zaman hayalleri boğar, umutları susturur.
İlk geldiğinde temizlik işlerinde çalıştı. Ama kira, geçim, yiyecek… Her şey hızla üstüne yıkıldı. Düşene bir tekme daha vurulan bu şehirde, Derya da “başka çaresi seks kalmadığını” düşündüğü yola girdi. Geceleri sahil yolunda bekledi, sabahlara kadar soğukta yürüdü, bazen korkarak, bazen ağlayarak döndü eve.
En çok sabahları yalnızlığı hissetti. Gecenin gürültüsü bittikten sonra, geriye sessiz bir yorgunluk kalıyordu. Pansiyon odasında gün doğarken cimcif aynaya baktığında artık kendini tanıyamıyordu. Her geçen gün biraz daha uzaklaşıyordu o genç kızdan; annesinin “okuyacaksın, ayakta duracaksın” dediği o saf bakışlı çocuktan.
Bir gün Maltepe sahilinde otururken, elinde bir not defteri olan genç bir kız yaklaştı. Sosyal hizmetlerde çalışan bir gönüllüydü. Derya’ya yardım teklif etti. Başta güvensizdi, çünkü bu şehirde herkes bir şey isterdi insandan. Ama zamanla konuşmalar terapiye dönüştü, terapiler umut verdi.
Küçük adımlarla başladı Derya. İlk olarak, gece işini bıraktı. Kolay olmadı. Maddi sıkıntılar büyüdü ama ruhu biraz hafifledi. Belediyenin eskort kadın destek merkezine başvurdu. Psikolojik destek aldı, ardından bir aşçılık kursuna yazıldı. Ellerinin güzel yemekler yapabildiğini keşfetti. Bu küçük başarı bile onun için bir zaferdi.
Bir yıl sonra Maltepe escort küçük bir kafede işe başladı. Hayat hâlâ zordu ama artık yalnız değildi. Sabahları işe yürürken denizin kokusunu içine çekiyor, “ben hâlâ buradayım” diyordu sessizce. Derya, karanlık bir geçmişten aydınlığa yürüyen genç bir kadındı. Şimdi aynaya baktığında gördüğü yorgunluk değil, umuttu.
Bir yanıt yazın