Çekmeköy seksi escort arka mahallelerinden birinde, sabaha karşı ıssız sokaklarda yürüyordu Esra. Üzerine geçirdiği ince mont, soğuğu geçirmekte acizdi. Ayakları yorgundu ama gözleri daha yorgundu. Her adımı, arkasında bıraktığı hayatın izlerini taşıyordu.
Esra henüz 22 yaşındaydı. Dışarıdan bakıldığında genç, güzel, hayat dolu biri gibi görünebilirdi. Ama kimse onun ruhunda kaç fırtına koptuğunu, her sabah yeni bir utanca uyanmanın nasıl bir acı olduğunu bilemezdi. Doğduğu ev yoksulluğun, ilgisizliğin ve şiddetin merkezindeydi. 16 yaşında milf annesinin intiharına tanık olmuş, 17’sinde evden kaçmıştı. Sokakta başlayan hayatta kalma mücadelesi, onu türlü işlerde çalışmaya zorladı: Temizlik, bulaşıkçılık, pazarcılık… Fakat İstanbul büyük bir şehir, kiralar büyük bir yüktü.
Günün birinde tanıştığı biri, “Gece çalışırsan daha çok kazanırsın,” dedi. “Kimse seni yargılamaz, para cebinde olur.” Başta utandı, sonra korktu, en sonunda alıştı. Çünkü alışmak hayatta kalmanın bir yoluydu bazen. Çekmeköy escort kuytularında bir pansiyon odasında yaşamaya başladı. İnsanlar bakar ama görmezdi onu.
Her müşteri, bir parçasını daha götürüyordu. Ama asıl yıpratıcı olan, kendi sesini duyamamaktı. Kendini kaybetmişti.
Bir gün, sabahın ilk ışıklarıyla camiye doğru yürüyen yaşlı bir kadın ona yaklaştı. Sadece bir şey söyledi: “Evladım, kendini kirli bir sokakta arama.” Ardından küçük bir kâğıt verdi: “Çekmeköy escort Kadın Dayanışma Merkezi.” Esra başta bu notu çöpe atmak istedi. Ama o gece yatağa uzandığında, o söz kulaklarında yankılandı. Sabah olduğunda, ilk defa bir yardım kapısını çaldı.
Merkezde onu dinleyen, yargılamayan kadınlar vardı. Kısa sürede bir sığınma evine yerleştirildi. Psikolojik destek aldı. Sessizce başladığı bu yolculukta, kendi oral sesini yeniden buldu. Kirasını kendi ödeyen, artık gece değil gündüz çalışan bir kadına dönüştü.
Bir yanıt yazın