Pendik escort ara sokaklarından birinde, sokağın ucunda eski bir apartmanın en üst katında yaşıyordu Melis. 21 yaşındaydı. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir genç kadındı; ama iç dünyasında taşıdığı yükler, yaşının çok ötesindeydi.
Melis’in hikâyesi, çocuk yaşta başlamıştı. Kocaeli’de doğmuş, yoksul bir ailenin en büyük çocuğu olarak büyümüştü. Evde sevgi az, sorumluluk çoktu. 16 yaşında okulu bırakmış, kardeşlerine bakmak için seks gündelik işlere başlamıştı. Ancak babasının alkol sorunları, annesinin ilgisizliği ve yoksulluk, onu zamanla boğmaya başlamıştı. Kaçmak istiyordu… yeni bir şehir, yeni bir hayat… Ve bir gün, bir çantaya birkaç parça eşya koyup İstanbul’un Pendik ilçesine geldi.
İlk zamanlar bir kafede garsonluk yaptı. Ama şehir pahalıydı, yalnızlıksa daha da ağırdı. Ev kirasını ödeyemedi, sokakta kalmaya başladı. Soğuk bir kış gecesi, ona “yardım edebileceğini” söyleyen biri çıktı karşısına. Önce tereddüt iri memeli etti ama açlığa daha fazla dayanamadı. “Geçici bir çözüm,” dedi kendi kendine. Ama o geçici çözüm, hayatının dört yılını aldı.
Pendik’in gecelerinde kaybolan Melis, zamanla kendi benliğini unuttu. İnsanların bakışları, sözleri, sessizce geçip giden arabalar, hepsi birer darbe gibiydi. Sabahları sahilde oturup denize bakarken, “Bu ben değilim,” derdi içinden. Ama değişmek cesaret isterdi.
Bir gün sahilde yürürken, Pendik Kadın Dayanışma Derneği’nin küçük bir afişini gördü: “Güvende hissetmek senin hakkın.” O yazıyı defalarca okudu. Bir hafta sonra, utana sıkıla kapılarını çaldı.
O kapı, Melis için bir dönüm noktasıydı. Psikolojik destek aldı. Konuştu, dinlendi, sustu, ağladı… Ardından kuaförlük kursuna yazıldı. Elleriyle saç keserken, kendi geçmişinin de fazlalıklarını kesip atıyordu sanki.
Bugün Pendik kucaktan inmeyen escort, küçük bir güzellik merkezinde çalışıyor. Kendi kazandığı parayla geçiniyor. Hâlâ her gün mücadele ediyor ama artık yalnız değil. Geçmişini inkâr etmiyor; aksine, o karanlık yolların içinden çıkmayı başaran bir kadın olarak kendini kabul ediyor.
Bir yanıt yazın