Ümraniye cimcif escort geceye karışan dar sokaklarında, tek başına yürüyen genç bir kadın vardı: Zeynep. 22 yaşındaydı, ama omuzlarında yılların yorgunluğu vardı. Üzerindeki ince mont, soğuğu kesmiyordu; elleri üşümekten morarmıştı. Sokak lambalarının çoğu yanmıyordu, ama Zeynep o karanlığa alışmıştı.
Hayatı, çocuk yaşta sertleşmişti. Babası evi terk etmiş, annesi ise temizlik işlerinde seksi çalışarak onu büyütmeye çalışmıştı. Liseye giderken yaşanan maddi sıkıntılar yüzünden okulu bırakmak zorunda kalmıştı. Bir süre kafelerde, marketlerde çalıştı. Ama düşük maaş, yüksek kira ve annesinin artan sağlık masrafları onu başka bir çıkış yolu aramaya itti.
O çıkış yolu, onu istemediği bir mesleğe sürükledi. Artık geceleri Ümraniye escort kenar mahallelerinde çalışıyordu. İlk zamanlar gözyaşları içinde eve dönüyordu, ama zamanla gözyaşları da kurudu. İnsanların ona acıyan ya da küçümseyen bakışlarına alışmayı öğrendi.
Bir gece, yağmur ince ince yağarken, Zeynep bir apartman girişinde bekliyordu. Karşı apartmandan yaşlı bir teyze çıkıp ona yaklaştı. “Kızım, üşümüşsün, gel sana bir bardak çay vereyim,” dedi. Zeynep önce tedirgin oldu ama kadının samimiyeti onu rahatlattı.
Teyzenin adı Emine’ydi. Emine teyze, Zeynep’in hikayesini dinlediğinde vip yargılamadı. Ona “Hayat bazen bizi istemediğimiz yerlere iter ama bu, hep orada kalacağımız anlamına gelmez,” dedi. Bu sözler, Zeynep’in içine küçük bir umut kıvılcımı düşürdü.
Sonraki günlerde, Emine teyze ona mahalledeki bir kadın dayanışma merkezinden bahsetti. Zeynep, utana sıkıla oraya gitti. Merkezde, dikiş, aşçılık gibi kurslar veriliyordu. İlk başta kursa sadece vakit geçirmek için gitse de, zamanla orada ürettiklerinden küçük gelir elde etmeye başladı.
Yine de borçları ve annesinin tedavisi yüzünden geceleri çalışmaya hırçın esc devam etmek zorundaydı. Ama artık hedefi vardı: bir gün tamamen o hayattan çıkmak. Küçük bir dikiş atölyesi açmak istiyordu.
Bir yanıt yazın