Etiket: Ataşehir escort

Zeynep 32 yaşındaydı. Üniversite yıllarında İstanbul’a taşınmış, şehrin telaşına önce direnmiş, sonra alışmıştı. Ancak kalabalığın ortasında kendi sessizliğini korumayı da öğrenmişti. Son üç yıldır Ataşehir escort Yenişehir Mahallesi’nde, kiraladığı küçük ama sıcak bir apartman dairesinde seks yaşıyordu. Psikologdu, çoğunlukla çevrimiçi seanslar yürütüyordu. İnsanları dinlemek kadar kendini de dinlemeyi öğrenmişti artık.

O sabah, pencereyi araladığında Ataşehir escort serin rüzgarı yüzüne hafifçe çarptı. Güneş, modern binaların arasında yükseliyor, kentin gri yüzüne hafif bir sarılık serpiyordu. Zeynep kahvesini hazırlayıp, her zamanki gibi Ataşehir Barbaros Mahallesi’ndeki minik kütüphaneye yürümeye karar verdi. Orası onun için bir kaçış noktasıydı; bazen bir kitap, bazen bir düşünce, bazense sadece sessizlik arıyordu.

Yol boyunca dikkatini bir şey çekti: insanlar, aceleyle yürüyenler, çocuklarını okula götüren anneler, spor yapan yaşlılar… Ama kimsenin kimseye tam oral olarak bakmadığını fark etti. Sanki herkes kendi ekranına, kendi sorununa gömülmüştü. Zeynep bunları zihnine not etti. Belki bir gün yazıya dökerdi.

Kütüphaneye vardığında, her zamanki köşe masasını boş bulduğuna sevindi. Yanında getirdiği kitabı açtı: Albert Camus’nün Yabancı adlı romanı. Sayfaları karıştırırken, karşı masaya oturan genç bir kadının sessizce ağladığını fark etti. Elindeki telefona bakıyor, gözyaşlarını silmeye çalışıyordu. Zeynep o an profesyonel kimliğinden sıyrılıp sadece bir insan gibi hissetti: Yanına gidip “İyi misiniz?” demek istedi ama tereddüt etti. Bazen sadece yan masada sessizce oturmak da bir tür dayanışmaydı.

Öğleden sonra, yürüyerek eve dönerken içinden geçirdi: Ataşehir, soğuk binaların arasına milf sıkışmış binlerce duygu barındıran bir yerdi. İnsanların hikâyeleri görünmüyordu ama vardı. Zeynep belki de bu yüzden burayı seviyordu. Çünkü bu mahallede herkes görünmeden yaşıyordu ama bir şekilde birbirine dokunuyordu.

Elif, 28 yaşında, İstanbul’un kalabalığına alışmış ama içinde hâlâ küçük şehirlerin dar amcıklı dinginliğini arayan bir kadındı. Moda tasarımı okumuş, mezuniyetinden sonra kendi küçük atölyesini Ataşehir escort kurmuştu. Hayatı boyunca planlı bir insan olmamıştı ama Ataşehir ona bir düzen, bir denge kazandırmıştı. Modern apartmanlar, geniş yürüyüş yolları, parklar ve mahalle kafeleri arasında huzur buluyordu.

Bir salı sabahı, kahvesini alıp her zamanki gibi İçerenköy’deki ofisinden çıktı. Bugün dikiş makinesine değil, sokaklara ihtiyacı vardı. Elinde küçük bir defter, başında güneş gözlüğü, yönünü Barbaros Mahallesi tarafındaki küçük bir parka çevirdi. Sessiz bir köşede banka oturdu ve etrafı izlemeye başladı.

Parkta oynayan çocuklar, köpeğini gezdiren insanlar ve kulaklıklarıyla yürüyen gençler… Her biri Elif’e hayatın farklı bir rengini gösteriyordu. Ama onun dikkati, biraz ileride çimlere yayılmış resim çizen genç kıza kaydı. Elif, kendi gençliğini gördü o kıza bakarken. Cesur, kararlı ve bir şey üretmenin heyecanını taşıyan bir hali vardı. Gülümsedi.

O an aklına yeni bir koleksiyon fikri geldi: “Sokaktan İlham.” Defterini açtı ve notlar sikiş almaya başladı. Gördüğü renkleri, desenleri, dokuları betimledi. Kalabalığın içinde yalnız ama yaratıcı bir yolculuğa çıkmış gibiydi.

Kendini bulduğu yer, bu mahalledeki küçük park, sokaktaki bir duvar yazısı ve gözlemlediği hayatın içindeki detaylardı.

O gün eve dönerken çantasında sadece defteri değil, içinde yepyeni fikirler taşıyordu. Her adımında Ataşehir escort sadece binalardan ibaret olmadığını, her köşesinin hikâyeyle dolu olduğunu bir kez daha anladı.

Pendik escort denize yakın, yokuş aşağı inen bir sokakta, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu Elif. 31 yaşındaydı ama gözlerinde yılların oral yorgunluğu birikmişti. Sabahları erken uyanır, çayını demleyip pencerenin kırık camından dışarıyı izlerdi. Bu pencere, onun dünyaya açılan tek açıklığı gibiydi; hem içeri rüzgar alır, hem biraz umut.

Elif, İstanbul’a yedi yıl önce gelmişti. Gümüşhane’de doğup büyümüş, annesini genç yaşta kaybetmişti. Babasıyla hiç anlaşamamış, her gün evde yaşanan kavgaların arasında sessizleşmişti. Kaçmak için evlenmiş, ama evlendiği adam da farklı çıkmamıştı. Bir gün milf cesaretini toplayıp Pendik’e gelen bir otobüse bindi; geride hiçbir şey bırakmadan.

Başlarda bir tekstil atölyesinde işe girmişti. Ancak kayıt dışı çalıştığı için parasını alamamıştı. Ne kadar çalışsa da geçinemiyordu. Ev kirası, faturalar, yemek… Derken sokakta tanıştığı bir kadın ona “kendi ayaklarının üstünde durmanın başka bir yolu” olduğunu söyledi. O gün Elif’in hayatı, sessizce başka bir yöne kırıldı.

Gece Pendik sahilinde yürüyen, sabah uyandığında kim olduğunu sorgulayan bir kadına dönüştü. Ne zaman bir çocuk görse içi burkulur, “Ben de bir gün anne olabilecek miyim?” diye düşünürdü. Ama o sorunun cevabını seks kendisi bile bilmiyordu. Çünkü her yeni gün, bir öncekinden daha yorucu geliyordu ona.

Bir gün Pendik Belediyesi’nin açtığı bir kadın danışma merkezinin afişini gördü. Birkaç gün tereddüt etti ama sonra gidip içeri girdi. Onu dinleyen ilk kişi, onu yargılamadan sadece “Senin de yeniden başlayabileceğin bir yol olabilir,” dedi. O gün hayatında ilk defa yumuşak bir ses duymuştu.

Şimdi Elif, aynı merkezde temizlik görevlisi olarak çalışıyor. Küçük de olsa kendi emeğiyle kazandığı bir geliri var. Haftada bir psikolojik destek alıyor. Göz altındaki morluklar gitmese de yüzüne bir parça umut yerleşti. Pendik escort sokaklarında artık daha dik yürüyor. Kendine verdiği söz var: “Bir daha asla kimsenin gölgesinde yaşamayacağım.”

Pendik escort ara sokaklarında yürürken adımlarını hızlı atardı Zehra. Sanki yürüdükçe geçmişinden uzaklaşabileceğine inanıyordu. 28 yaşındaydı ama yüzündeki çizgiler, gözlerindeki yorgunluk onu daha yaşlı gösteriyordu. Hayatın ona erken yaşta yüklediği sorumluluklar, kalbinde biriken yalnızlık ve susturulmuş hayalleriyle yaşamaya çalışıyordu.

Zehra, Pendik’e dört yıl önce gelmişti. Memleketinde, babasının şiddeti ve annesinin sessizliği arasında büyürken öğrendiği ilk şey, kimseye güvenmemek oral olmuştu. On sekizine bastığında evden kaçtı. Önce Ankara’ya, sonra İstanbul’a… Nihayetinde Pendik’te tutunabileceği bir yer bulduğunu düşündü. Ama şehir, onun düşlerini değil, yüklerini büyüttü.

İlk zamanlar bir otelde temizlikçi olarak işe girdi. Dürüsttü, çalışkandı ama parasını düzenli alamıyordu. İşverenleri tarafından sömürülüyor, günde on saati aşan işlerde çalıştırılıyor, ama ses çıkaramıyordu. Kirasını ödeyemediği aylar olmuştu. En sonunda çaresiz kalıp bedenini kullanmak zorunda kaldı. Bu onun tercihi değildi ama sistemin görünmez köşelerine sıkışmıştı.

Pendik escort gece sokakları, Zehra’nın içindeki sessiz çığlıkların yankılandığı yerlerdi. Kimi zaman bir banka oturup denize bakar, kendi kendine “Bu hayat benim midir?” diye sorardı. Herkesin gözünde adeta birer cimcif silüet olan kadınlardandı. Görünür ama anlaşılmaz, hissedilir ama konuşulmaz…

Bir gün sahilde broşür dağıtan genç bir kadına rastladı. Kadın ona bir kadın sığınma merkezinden koca götlü bahsetti. Zehra önce çekindi ama birkaç gün sonra gizlice gidip kapısını çaldı. İçeride onu bir çay ve samimi bir “Hoş geldin” bekliyordu. Uzun süre konuşmadı. Sonra birden anlatmaya başladı. Yılların yükünü yavaş yavaş üzerinden attı.

Şimdi Zehra, Pendik escort bir kuaför çıraklığı yapıyor. Haftada iki gün açık öğretimden ders alıyor. Hayat kolay değil ama artık karanlık bir sokakta değil, ışığa çıkan bir yolda yürüyor. İçindeki yara hâlâ açık, ama o yaradan hayat filizleri yeşertmeye kararlı.

Pendik escort, tren yoluna bakan eski bir apartmanın ikinci katında yaşayan 34 yaşındaki Meryem, sabahları erkenden uyanırdı. Gün doğmadan oral önce pencereyi açar, dışarıdaki martıların sesine kulak verirdi. O anlar, onun için günün en huzurlu zamanlarıydı. Henüz sokaklar kalabalıklaşmamış, yüzleşmesi gereken hiçbir bakış, hiçbir laf edilmemiş olurdu.

Meryem, geçmişini konuşmayı pek sevmezdi. Ama bir defasında bir dernek çalışanına şöyle demişti: “Ben bu şehre kaçmadım, zorla geldim. Hayatta kalmak için başka çarem yoktu.” Annesinin vefatından sonra, babasının milf borçları ve evdeki istismar dolu ortam, Meryem’i daha 18’inde yollara düşürmüştü. Anadolu’nun küçük bir kasabasından İstanbul’a, daha doğrusu Pendik’e gelişi böyle başlamıştı.

Başlarda temizlik işleri yapmıştı. Ancak şehirde yaşamak, barınmak, karnını doyurmak düşündüğünden daha zordu. Kimse genç bir kadını yalnız başına işe almak istemiyordu. Gittikçe çaresizleşti. En sonunda, bir gece Pendik sahil yolunda durdu. O ilk geceyi hiç unutmamıştı; korkusu, öfkesi, utancı birbirine karışmıştı. Ama o geceden sonra, hayatta kalmanın bir yolunu bulduğunu sanmıştı.

Yıllar geçti. Meryem’in içinde yavaş yavaş tükenen bir şeyler vardı. Ruhunun derinliklerinde hâlâ kendisine ait bir yaşamın özlemi vardı. Pendik escort kalabalık caddelerinde yürürken bazen kendisini görünmez hissederdi. Kimse onun kim olduğunu, neler yaşadığını sormazdı. Belki de herkesin görmezden gelmeyi tercih ettiği biriydi o.

Bir gün belediyenin açtığı bir kadın dayanışma merkezinin ilanını gördü. Tereddütle girdi cimcif içeriye. O gün orada biri ona sadece “Nasılsın?” diye sordu. Bu soru, Meryem’in yıllardır duymadığı bir ilgiyle doluydu. Konuşmaya başladı. Sessizce akan gözyaşlarını kimse yargılamadı.

Şimdi, Meryem haftanın üç günü aşçılık kursuna gidiyor. Haftada iki gün yaşlılara yemek servisi yapılan bir gönüllü mutfağında çalışıyor. Her sabah Pendik escort yokuşlarını tırmanırken nefesi kesilse de içindeki güçle yürümeye devam ediyor. Geçmişi hâlâ peşinde, ama artık geleceği kendi elleriyle yazmak istiyor.

Pendik escort tren garının hemen karşısındaki küçük bir kafede sabah güneşi camlardan içeri süzülürken, Elif elindeki çayı yavaşça yudumluyordu. 30 yaşında, yorgun ama dimdik bir kadın… Sessizliği seviyordu çünkü seslerin ardında gizlediği geçmişi bazen kendi kendine bile anlatamıyordu.

Hayat ona genç yaşta zor kararlar aldırmıştı. Annesi hasta, babası işsizken, liseyi yarıda milf bırakıp çalışmak zorunda kalmıştı. İstanbul’a gelişi, umutlarla değil, zorunlulukla olmuştu. Önce tekstil atölyelerinde çalıştı. Sonra bir gün, kaldığı evin kirasını çıkaramayınca kendisini istenmeyen bir dünyanın içinde buldu. Kimsesizlik, çaresizlik ve parasızlık, onu bir sokak lambasının altında durmaya mecbur etmişti.

Elif uzun süre bu hayatı kimseye anlatmadı. Çünkü yargılanacağını biliyordu. “Hayat kadını” dedikleri etiketin ardındaki insanı kimse görmek istemezdi. Halbuki Elif’in en büyük arzusu, sadece kendi ayakları üzerinde durabilmek, küçük bir hayatı özgürce yaşayabilmekti.

Pendik escort onun için her zaman çelişkili bir yer olmuştu. Bazen boğazına düğümlenen oral anılarla doluydu, bazen de içinde küçük umutlar yeşertmişti. Özellikle sahil… Orada her gün birkaç dakika oturur, gözlerini denize dikip uzaklara bakardı. Bir gün bambaşka bir hayat yaşayabileceğini düşlerdi.

Bir sabah Pendik sahilinde bir kadınla tanıştı. Sosyal hizmet uzmanıydı. Gönüllü çalıştığı bir dernekten bahsetti. “İstersen konuşabiliriz,” dedi, “sadece dinlemek bile yeter bazen.” Elif önce çekindi, sonra birkaç hafta sonra derneğe gitti. Konuştu, sustu, tekrar konuştu… Aylar geçti. Psikolojik destek aldı, devletin sunduğu bazı imkânlarla bir meslek kursuna katıldı.

Şimdi Pendik escort küçük bir kuru temizleme dükkânında çalışıyor. Hâlâ zor günleri var ama artık her sabah işe gitmek için uyanıyor. Her akşam bir kitap seks sayfası çeviriyor. Bazen yolda tanıdık bir yüz görünce kalbi sıkışıyor ama artık geçmişiyle savaşmak yerine yüzleşmeyi öğrenmiş.

Elif’in hikâyesi, başkalarının fısıltıyla andığı bir yaşantının içindeki güçlü bir kadının, kendi sesini bulma yolculuğu.

Zeynep 26 yaşında, Pendik escort bir apartman dairesinde tek başına yaşayan genç bir kadındı. Hayat, ona erken yaşta pek çok şeyi öğretmişti. Küçük seks yaşta annesini kaybetmiş, babasının baskıcı ve ilgisiz tavırlarıyla büyümüştü. Eğitimini yarıda bırakmak zorunda kalmış, genç yaşta İstanbul’a, Pendik’e çalışmak için gelmişti.

Pendik onun için önce kalabalık, karmaşık ve soğuk bir şehir olmuştu. Kira vermek için temizlik işlerinde çalışmış, sonrasında ise daha fazla para kazanmak milf için istemediği bir yola mecbur bırakılmıştı. Geceleri sokak lambalarının altında yürürken içinden geçen düşünceler bazen gözyaşına dönüşür, ama ağlamaya bile vakti olmazdı.

Zeynep’in yaşadığı hayat, başkalarının bakıp “kolay para” sandığı ama içinde yalnızlık, korku ve sürekli bir kaçış hissi taşıyan bir hayattı. Kendine ait bir odası vardı belki ama zihninde duvarları olmayan bir hapishanede yaşıyordu. Bazen Pendik escort sahiline inip denize bakar, içinden geçenleri sadece dalgalar anlardı.

Bir gün, sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın oturdu. Kadın onunla muhabbet etti, “gözlerin çok yorgun ama güçlü duruyorsun” dedi. Bu söz, Zeynep’in içini titretti. Bir yabancının fark etmesi bile onu oral düşündürmüştü. Kadın ayrılırken eline küçük bir kart tutuşturdu: Kadın Dayanışma Derneği.

Zeynep o kartı günlerce cebinde taşıdı. Kararsız kaldı, korktu, çekindi. Ama sonunda bir sabah, sabah güneşi Pendik sokaklarını aydınlatırken derneğe gitti. Anlatmaya başladı. İlk kez, yargılanmadan, susturulmadan dinlendi. Kendine yeni bir yol çizebilmesi için ihtiyaç duyduğu desteği orada buldu.

Aylar içinde bir kursta eğitime başladı. Kuaförlük öğrendi. Maddi olarak zorlandı ama hep ayakta kalmaya çalıştı. Şimdi Pendik escort küçük bir kuaför salonunda çalışıyor, kendi ayakları üzerinde duruyor. O artık sadece hayatta kalmıyor, yaşıyor.

Zeynep’in hikâyesi kolay değil. Ama o hikâyeyi artık kendisi yazıyor.

Selma 35 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahları yürüyüşe çıkmak, onun için bir kaçıştan çok bir yüzleşmeydi. Deniz, geçmişiyle baş başa kalmasına izin veriyordu. Martı sesleri, dalga uğultuları… Hepsi, içindeki oral sessiz çığlıkları bastırmanın bir yolu olmuştu yıllarca. Ama artık bastırmak istemiyordu.

Hayatına dışarıdan bakan biri, onu sıradan bir kadın sanabilirdi. Oysa sıradan olan seks tek şey, yaşadığı coğrafyaydı; kendisi yıllarca sıradışılığın ağırlığını taşımıştı. Mardin’in bir köyünde dünyaya gelmiş, daha çocukken “kadın olmanın ne demek olduğunu” öğrenmişti. Söz hakkı yoktu, hayal kurma şansı yoktu. 17’sinde evlendirildi. Kocası onu İstanbul’a, Kartal’a getirdi. O günleri hatırladığında “umut ve korku” aynı anda vardı gözlerinde.

Kocası çalışmıyordu. Evi geçindirmek de, sabretmek de Selma’nın işiydi. Yıllarca temizlik işlerine gitti. Sonra bir çocukları oldu. Bir süre çocukla oyalandı, ama eşinin öfkesi artmaya başladı. Ev, bir zaman sonra hapishaneye dönüştü. Her gün daha fazla sustu, daha az güldü. Zamanla kendi ismini bile yabancı hissetti.

Ama bir sabah bir şey değişti. Çocuğu uykudayken mutfağa geçti, eline kalemi aldı ve bir not yazdı: “Hayat, bana mecbur değil.” Ardından çantasına birkaç parça eşya koydu. Sessizce çıktı evden. Kartal escort sahiline indi. Sabahın ilk ışıkları denize yansıyordu. Oturduğu bankta, ilk kez korkmadan ağladı. O an, kendine söz verdi: “Geri dönmeyeceğim.”

Kadın destek merkezine başvurdu. Başta zorlandı, konuşamadı. Ama bir gün, bir diğer kadının gözlerine baktığında, ilk kez “ben de” diyebildi. O noktadan sonra toparlanmaya başladı. Temizlik işine yine devam etti ama bu sefer kendi şartlarıyla. Çocuğuna hem anne hem baba oldu. Belediyenin açtığı gece kursuna yazıldı, okuma yazma bilmeyen kadınlara gönüllü destek vermeye başladı.

Nuran 38 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahilinde yürümek onun için bir tür terapiye dönüşmüştü. Gözlerini denize diktiğinde, geçmişin seks bulanık anıları gözünün önüne gelir, ama artık onları sakince seyredebiliyordu. O anlarda nefesini tutar, kalbinin attığını hatırlardı. Yaşıyordu. Gerçekten yaşıyordu.

Bundan sadece iki yıl önce, bu sahilde bir bankta oturup ağlamıştı. Ayakları uyuşmuş, elleri kondom soğuktan morarmış, yüreği korkudan taş gibi olmuştu. O gece evden son kez çıkmıştı. Yıllardır yaşadığı şiddetin, aşağılama dolu bakışların, sesini susturan tehditlerin sonuydu artık. “Yeter,” demişti. “Bir daha dönmeyeceğim.”

Nuran aslen Tokatlıydı. On altı yaşında okuldan alındı. Ailesi “kız başına okumanın anlamı yok” dedi. Bir yıl sonra kendinden çok büyük bir adamla evlendirildi. İstanbul’a gelin olarak gönderildiğinde içinde bir umut ışığı vardı ama o ışık kısa sürede söndü. Hayat dediği şey; mutfak, çocuklar, hakaret ve geceleri sırtına inen eller olmuştu.

Yıllarca sustu. Ne annesine ne komşusuna bir şey söyleyemedi. Bir gün, mutfakta kırılan bir bardağın sesiyle birlikte kendi içindeki sessizlik de kırıldı. Elindeki bulaşık suyunu bırakıp çocuklarını okula gönderdi. Sonra çantasına kimliğini ve bir kazak koyup evden çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu. Kartal sahiline kadar yürüdü.

O sabah Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. İlk başta konuşmakta zorlandı. Yıllardır sesini kapalı esc kullanmamış gibiydi. Ama gözleri konuşuyordu. Orada ona bir oda, sıcak bir çorba, ve en önemlisi bir isim verdiler: “Nuran.”

Zamanla kendini toparladı. Dikiş kursuna yazıldı. İlk kez kendi diktiği bir eteği giydiğinde aynadaki kadına hayran kaldı. Küçük bir atölyede çalışmaya başladı. Kendi parasını kazandığında, Kartal escort bir bodrum katında da olsa ev tuttu. Perdelerini kendi dikti, duvarına bir takvim astı. O takvime her yeni gün için bir kelime yazdı: Güç, sabır, umut…

Derya 26 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahilinde yürümek, onun için sadece bir alışkanlık değil, bir hayatta kalma biçimiydi. Deniz kenarında sessizce oturup, dalgaların kıyıya vurduğu anları izlerken içinden geçenleri sikiş kimse bilmezdi. Ama o anlarda, hayata tutunan incecik bir ip gibi kalbinin attığını hissederdi.

Hayat ona kolay davranmamıştı. Erzurum’un soğuk bir köyünde doğmuş, hayallerini daha çocukken battaniyenin altına gizlemek zorunda kalmıştı. Ailesi yoksuldu, ama en çok yoksunluk sevgi üzerindeydi. Derya okula gitmeyi çok isterdi, ama 15 yaşında okuldan alındı. “Kız kısmı okumaz,” dediler. Ardından gelen yıllarda evlendirildi, hem de tanımadığı biriyle.

Eşiyle İstanbul’a geldiklerinde, ilk kez kalabalık bir şehirde olmanın heyecanını yaşamıştı. Ama bu kısa sürdü. Derya evde bir hizmetçi gibi yaşıyor, dayak ve hakaretle geçen günlerde adını bile unutuyordu. Sessizdi. Ama içinde vip büyüyen bir ses, her gün biraz daha yankılanıyordu: “Bu benim hayatım mı?”

Bir gece, eline geçen küçük bir parayla dışarı çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu. Metroya bindi. Kartal’da indi. Sahile yürüdü, bir banka oturdu. Gözyaşları sessizce aktı. Sonra cebindeki kâğıtta yazılı numarayı aradı: Kadın danışma hattı.

Ertesi gün Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Orada kalacak bir yer, sıcak bir çorba, bir çift anlayışlı göz buldu. Bu başlangıçtı. Psikolojik destek aldı, kurslara yazıldı. En çok bilgisayarla ilgilenmeyi sevdi. Kısa süre sonra bir kırtasiyede iş buldu.

İlk maaşıyla kendine bir çiçek aldı. O çiçeği Kartal escort sahilindeki evinin penceresine koydu. Her sabah ona bakarak, geçmişin karanlığından çıktığını hatırlıyordu.