Etiket: Kadıköy escort

Zeynep 26 yaşında, Pendik escort bir apartman dairesinde tek başına yaşayan genç bir kadındı. Hayat, ona erken yaşta pek çok şeyi öğretmişti. Küçük seks yaşta annesini kaybetmiş, babasının baskıcı ve ilgisiz tavırlarıyla büyümüştü. Eğitimini yarıda bırakmak zorunda kalmış, genç yaşta İstanbul’a, Pendik’e çalışmak için gelmişti.

Pendik onun için önce kalabalık, karmaşık ve soğuk bir şehir olmuştu. Kira vermek için temizlik işlerinde çalışmış, sonrasında ise daha fazla para kazanmak milf için istemediği bir yola mecbur bırakılmıştı. Geceleri sokak lambalarının altında yürürken içinden geçen düşünceler bazen gözyaşına dönüşür, ama ağlamaya bile vakti olmazdı.

Zeynep’in yaşadığı hayat, başkalarının bakıp “kolay para” sandığı ama içinde yalnızlık, korku ve sürekli bir kaçış hissi taşıyan bir hayattı. Kendine ait bir odası vardı belki ama zihninde duvarları olmayan bir hapishanede yaşıyordu. Bazen Pendik escort sahiline inip denize bakar, içinden geçenleri sadece dalgalar anlardı.

Bir gün, sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın oturdu. Kadın onunla muhabbet etti, “gözlerin çok yorgun ama güçlü duruyorsun” dedi. Bu söz, Zeynep’in içini titretti. Bir yabancının fark etmesi bile onu oral düşündürmüştü. Kadın ayrılırken eline küçük bir kart tutuşturdu: Kadın Dayanışma Derneği.

Zeynep o kartı günlerce cebinde taşıdı. Kararsız kaldı, korktu, çekindi. Ama sonunda bir sabah, sabah güneşi Pendik sokaklarını aydınlatırken derneğe gitti. Anlatmaya başladı. İlk kez, yargılanmadan, susturulmadan dinlendi. Kendine yeni bir yol çizebilmesi için ihtiyaç duyduğu desteği orada buldu.

Aylar içinde bir kursta eğitime başladı. Kuaförlük öğrendi. Maddi olarak zorlandı ama hep ayakta kalmaya çalıştı. Şimdi Pendik escort küçük bir kuaför salonunda çalışıyor, kendi ayakları üzerinde duruyor. O artık sadece hayatta kalmıyor, yaşıyor.

Zeynep’in hikâyesi kolay değil. Ama o hikâyeyi artık kendisi yazıyor.

Selma 35 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahları yürüyüşe çıkmak, onun için bir kaçıştan çok bir yüzleşmeydi. Deniz, geçmişiyle baş başa kalmasına izin veriyordu. Martı sesleri, dalga uğultuları… Hepsi, içindeki oral sessiz çığlıkları bastırmanın bir yolu olmuştu yıllarca. Ama artık bastırmak istemiyordu.

Hayatına dışarıdan bakan biri, onu sıradan bir kadın sanabilirdi. Oysa sıradan olan seks tek şey, yaşadığı coğrafyaydı; kendisi yıllarca sıradışılığın ağırlığını taşımıştı. Mardin’in bir köyünde dünyaya gelmiş, daha çocukken “kadın olmanın ne demek olduğunu” öğrenmişti. Söz hakkı yoktu, hayal kurma şansı yoktu. 17’sinde evlendirildi. Kocası onu İstanbul’a, Kartal’a getirdi. O günleri hatırladığında “umut ve korku” aynı anda vardı gözlerinde.

Kocası çalışmıyordu. Evi geçindirmek de, sabretmek de Selma’nın işiydi. Yıllarca temizlik işlerine gitti. Sonra bir çocukları oldu. Bir süre çocukla oyalandı, ama eşinin öfkesi artmaya başladı. Ev, bir zaman sonra hapishaneye dönüştü. Her gün daha fazla sustu, daha az güldü. Zamanla kendi ismini bile yabancı hissetti.

Ama bir sabah bir şey değişti. Çocuğu uykudayken mutfağa geçti, eline kalemi aldı ve bir not yazdı: “Hayat, bana mecbur değil.” Ardından çantasına birkaç parça eşya koydu. Sessizce çıktı evden. Kartal escort sahiline indi. Sabahın ilk ışıkları denize yansıyordu. Oturduğu bankta, ilk kez korkmadan ağladı. O an, kendine söz verdi: “Geri dönmeyeceğim.”

Kadın destek merkezine başvurdu. Başta zorlandı, konuşamadı. Ama bir gün, bir diğer kadının gözlerine baktığında, ilk kez “ben de” diyebildi. O noktadan sonra toparlanmaya başladı. Temizlik işine yine devam etti ama bu sefer kendi şartlarıyla. Çocuğuna hem anne hem baba oldu. Belediyenin açtığı gece kursuna yazıldı, okuma yazma bilmeyen kadınlara gönüllü destek vermeye başladı.

Nuran 38 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahilinde yürümek onun için bir tür terapiye dönüşmüştü. Gözlerini denize diktiğinde, geçmişin seks bulanık anıları gözünün önüne gelir, ama artık onları sakince seyredebiliyordu. O anlarda nefesini tutar, kalbinin attığını hatırlardı. Yaşıyordu. Gerçekten yaşıyordu.

Bundan sadece iki yıl önce, bu sahilde bir bankta oturup ağlamıştı. Ayakları uyuşmuş, elleri kondom soğuktan morarmış, yüreği korkudan taş gibi olmuştu. O gece evden son kez çıkmıştı. Yıllardır yaşadığı şiddetin, aşağılama dolu bakışların, sesini susturan tehditlerin sonuydu artık. “Yeter,” demişti. “Bir daha dönmeyeceğim.”

Nuran aslen Tokatlıydı. On altı yaşında okuldan alındı. Ailesi “kız başına okumanın anlamı yok” dedi. Bir yıl sonra kendinden çok büyük bir adamla evlendirildi. İstanbul’a gelin olarak gönderildiğinde içinde bir umut ışığı vardı ama o ışık kısa sürede söndü. Hayat dediği şey; mutfak, çocuklar, hakaret ve geceleri sırtına inen eller olmuştu.

Yıllarca sustu. Ne annesine ne komşusuna bir şey söyleyemedi. Bir gün, mutfakta kırılan bir bardağın sesiyle birlikte kendi içindeki sessizlik de kırıldı. Elindeki bulaşık suyunu bırakıp çocuklarını okula gönderdi. Sonra çantasına kimliğini ve bir kazak koyup evden çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu. Kartal sahiline kadar yürüdü.

O sabah Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. İlk başta konuşmakta zorlandı. Yıllardır sesini kapalı esc kullanmamış gibiydi. Ama gözleri konuşuyordu. Orada ona bir oda, sıcak bir çorba, ve en önemlisi bir isim verdiler: “Nuran.”

Zamanla kendini toparladı. Dikiş kursuna yazıldı. İlk kez kendi diktiği bir eteği giydiğinde aynadaki kadına hayran kaldı. Küçük bir atölyede çalışmaya başladı. Kendi parasını kazandığında, Kartal escort bir bodrum katında da olsa ev tuttu. Perdelerini kendi dikti, duvarına bir takvim astı. O takvime her yeni gün için bir kelime yazdı: Güç, sabır, umut…

Derya 26 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahilinde yürümek, onun için sadece bir alışkanlık değil, bir hayatta kalma biçimiydi. Deniz kenarında sessizce oturup, dalgaların kıyıya vurduğu anları izlerken içinden geçenleri sikiş kimse bilmezdi. Ama o anlarda, hayata tutunan incecik bir ip gibi kalbinin attığını hissederdi.

Hayat ona kolay davranmamıştı. Erzurum’un soğuk bir köyünde doğmuş, hayallerini daha çocukken battaniyenin altına gizlemek zorunda kalmıştı. Ailesi yoksuldu, ama en çok yoksunluk sevgi üzerindeydi. Derya okula gitmeyi çok isterdi, ama 15 yaşında okuldan alındı. “Kız kısmı okumaz,” dediler. Ardından gelen yıllarda evlendirildi, hem de tanımadığı biriyle.

Eşiyle İstanbul’a geldiklerinde, ilk kez kalabalık bir şehirde olmanın heyecanını yaşamıştı. Ama bu kısa sürdü. Derya evde bir hizmetçi gibi yaşıyor, dayak ve hakaretle geçen günlerde adını bile unutuyordu. Sessizdi. Ama içinde vip büyüyen bir ses, her gün biraz daha yankılanıyordu: “Bu benim hayatım mı?”

Bir gece, eline geçen küçük bir parayla dışarı çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu. Metroya bindi. Kartal’da indi. Sahile yürüdü, bir banka oturdu. Gözyaşları sessizce aktı. Sonra cebindeki kâğıtta yazılı numarayı aradı: Kadın danışma hattı.

Ertesi gün Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Orada kalacak bir yer, sıcak bir çorba, bir çift anlayışlı göz buldu. Bu başlangıçtı. Psikolojik destek aldı, kurslara yazıldı. En çok bilgisayarla ilgilenmeyi sevdi. Kısa süre sonra bir kırtasiyede iş buldu.

İlk maaşıyla kendine bir çiçek aldı. O çiçeği Kartal escort sahilindeki evinin penceresine koydu. Her sabah ona bakarak, geçmişin karanlığından çıktığını hatırlıyordu.

Aysel 33 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahın erken saatlerinde yürümeyi alışkanlık edinmişti. Hava serin, deniz pusluydu. Martıların çığlıkları ve sabah vapurunun düdüğü arasında bir yalnızlık ama aynı zamanda bir özgürlük vardı. Her adımında, geride bıraktığı hayata bir adım daha uzaklaşıyor gibi hissediyordu.

Aysel aslen Diyarbakırlıydı. Kalabalık, muhafazakâr bir ailenin ortanca kızıydı. Aile içinde pek sesi duyulmazdı. Sessizliği öğretmişlerdi ona; “susmak kadına yakışır” diye büyütülmüştü. 18’inde evlendirildi, hiç tanımadığı biriyle. Eşiyle İstanbul’a, Kartal’a taşındılar. İlk zamanlar büyük şehrin kalabalığı umut gibi gelmişti ona. Fakat kısa sürede, evin içindeki karanlık daha baskın çıktı.

Eşi onu önce yok saymaya, sonra baskılamaya başladı. Fiziksel şiddet de zamanla eklendi. “Nereye gidebilirim ki?” sorusu, Aysel’in yıllarca oral kapısını açmadığı bir soruydu. Ama bir gün, sabah kahvaltısında sessizce çay içerken yere dökülen bardak sesiyle bir şey koptu içinde. Artık dayanamıyordu.

O gün öğleden sonra çantasına sadece kimliğini ve bir yedek elbise koydu. Sahile indi. Uzun süre oturdu, düşündü. Sonra çevredeki bir kadın danışma sert seven esc merkezini aradı. “Ben bir çıkış arıyorum,” dedi telefonda. O ses titrekti ama kararlıydı.

Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi ona kapılarını açtı. Önce güvende olduğu bir yer sağladılar. Ardından terapi, sonra meslek edindirme kursları… Aysel önce dikiş-nakışla başladı. Zamanla elinden çıkan işler bir vitrin güzelliği kazandı. Bir tekstil atölyesinde işe başladı. Kendine güveni arttıkça konuşmaya, hatta gülümsemeye bile başladı.

Elif, 31 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahları yürüyüşe çıkmayı bir rutin hâline getirmişti. Her adımında bir yük bırakır gibi hissediyordu. Martıların çığlıkları, dalgaların kayalara çarpması, denizin sabah sisi… Hepsi onun için birer hatırlatma gibiydi: “Hâlâ buradasın, hâlâ yaşıyorsun.”

Hayatı boyunca pek çok defa susmak zorunda kalmıştı Elif. Bitlis’in küçük bir köyünde doğmuştu. Annesi sessiz bir kadındı, babası ise ne söylerse o olurdu. Evde kurallar vardı ama sevgi yoktu. Eğitimini yarıda bırakmak zorunda kaldı. 16 yaşında, babasının kararıyla evlendirildi. Kocasıyla birlikte İstanbul’a, Kartal escort taşınmalarıyla başlayan “şehir hayatı”, onun için aslında dört duvar arasında yeni bir esaretti.

İlk yıllarına sessizlik ve korku hakimdi. Kocası sevgisizdi, otoriterdi. Elif’i yalnızlaştırmış, dış dünyayla bağını kesmişti. Kadınlığını, hayallerini, hatta adını bile unutmuştu bir ara. Sadece “birinin karısı” ve “bir evin içindeki sesiz gölge”ydi.

Ancak bir gece, çamaşır asarken gökyüzünde kayan bir yıldızı gördü. Çocukken yıldız kayınca dilek dilerdi. O an içinden “Bu sefer sadece özgür olmak istiyorum,” diye geçirdi. Bu dilek onun ilk iç isyanı oldu. Ve birkaç ay içinde, büyük bir cesaretle evi terk etti.

Yanında yalnızca kimliği, biraz nakit ve annesinden kalan bir başörtüsü vardı. Sahilde sex indiğinde, sabah ezanı okunuyordu. Kartal escort sahili o sabah ona soğuk değil, kucaklayıcı gelmişti. Uzun saatler yürüdü. Sonra bir kadın danışma merkezine başvurdu.

Ellerinin hamura değmesi ona oral geçmişte sahip olamadığı sıcaklığı verdi. Kendi emeğiyle kazandığı ilk parayla, ikinci el bir bisiklet aldı. Şimdi her sabah sahilde bisiklet sürüyor, kulaklarında hafif bir müzikle hayatı yeniden keşfediyordu.

Gülşah 24 yaşındaydı. Pendik escort iç kesimlerinde, demiryolu hattına yakın eski bir apartmanın çatı katında yaşıyordu. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayatı vardı; sabahları erkenden çıkıyor, akşamları geç saatlerde yorgun bir şekilde dönüyordu. Ama kimse onun geçmişini, susarak içine gömdüğü hikâyeleri bilmiyordu.

Gülşah, Gaziantep’in kenar mahallelerinden birinde büyümüştü. Annesi hastaydı, babası memeli ise sert ve kuralcıydı. Lise son sınıfta, ailesinin kararıyla kendisinden 12 yaş büyük bir adamla evlendirildi. Okul hayalleri daha gerçek olmadan yarım kaldı. Evliliği, ona sevgi değil sessizlik getirdi. Zamanla kendini tanıyamaz hale geldi.

Bir gün, pencere kenarında çay içerken duyduğu bir kadın hikâyesi, içinde bir kıvılcım yaktı. O gece valizini hazırladı. Hiçbir şey söylemeden evden çıktı. İstanbul’a daha önce hiç gitmemişti ama bildiği tek şey şuydu: Aynı yerde kalırsa yok olacaktı. Otobüsle Pendik Otogarı’na geldiğinde cebinde sadece 160 lirası vardı. Ama umudu ondan büyüktü.

İlk birkaç gün parkta uyudu, sonra belediyenin sosyal yardım merkezine başvurdu. Oradan kadın sığınma evine yerleştirildi. Hayatını yeniden kurmak ayakta sex kolay olmadı. Ancak bir gün belediyenin açtığı “kadınlara özel girişimcilik kursu”na denk geldi. Cesaretini toplayıp katıldı. Orada hem dikiş öğrendi hem de kendiyle barışmaya başladı.

Kurs biter bitmez küçük bir terzi dükkânında çalışmaya başladı. Kimi zaman pantolon paçası kıvırıyor, kimi zaman eski elbiseleri onarıyordu. Yavaş yavaş bir çevre edinmeye başladı. İşini özenle yapıyor, müşteriler tarafından seviliyordu. Hayat hâlâ zordu ama bu kez yalnız olmadığını biliyordu.

Gülşah, her sabah işe gitmeden önce Pendik escort Sahili’ne uğruyor, kâğıt bardakta çayını alıp birkaç dakika denizi izliyordu. Sonra ayağa kalkıp derin bir nefes alıyordu. Çünkü artık geçmişini arkasında bırakmış, kendi ayakları üstünde duruyordu.

Nursel, 31 yaşındaydı. Sabahın erken saatlerinde Pendik escort sahiline bakan dar sokaklardan geçerken taşıdığı poşetlerden daha ağır olan bir şey vardı sırtında: geçmişi. Her adımında düşüncelerini bastırmaya çalışsa da, İstanbul’un bu kalabalık ama köşeye itilmiş semti onun iç sesinden daha gürültülü değildi.

Nursel, Van’ın küçük bir ilçesinde doğmuştu. Genç yaşta okulu bırakmak zorunda kalmış, kendisinden 14 yaş büyük biriyle evlendirilmişti. Hayatının ilk oral yılları hep başkalarının isteklerine göre şekillenmişti. Ne zaman ki bir sabah, çocuğunun gözlerine bakıp “ben böyle bir hayat istemiyorum” dedi kendi kendine, işte o zaman kararını verdi. Valizini hazırladı, çocuğunu annesine emanet etti ve İstanbul’a, daha önce hiç bilmediği Pendik’e doğru yola çıktı.

Pendik Otogarı’na indiğinde etraf yabancıydı ama içinde ilk defa tanıdığı bir duygu vardı: cesaret. İlk haftalar sokakta yattı. Belediyeye ait kadın konukevine ulaştığında, açlığın ve korkunun eşiğindeydi.

Kadın merkezinde katıldığı aşçılık kursuyla hayatı değişmeye başladı. Sessiz ama dikkatliydi. Eğitmenleri onun çalışkanlığını fark etti. Mezun olur olmaz Pendik’in iç taraflarında, küçük bir esnaf lokantasında seks işe başladı. Başta bulaşık yıkıyordu ama zamanla salata hazırlamaya, sonra da çorba pişirmeye başladı.

Şimdi her sabah işe gitmeden önce Pendik escort sahilinde beş dakika durur, denize bakar ve içinden dua ederdi. Ne kadar yol geldiğini, hangi acılardan geçtiğini, kendi elleriyle kurduğu yeni hayatı düşünürdü.

Bir gün iş çıkışı, patronu ona sordu:
“Senin gibisini zor buluruz. Düşünsene, belki ilerde kendi mutfağını açarsın.”

Nursel utangaçça gülümsedi ama içten içe “neden olmasın?” diye geçirdi. Çünkü artık hayal kurmaya hakkı olduğunu hissediyordu.