Etiket: Şile escort

Derya 26 yaşındaydı. Her sabah Kartal escort sahilinde yürümek, onun için sadece bir alışkanlık değil, bir hayatta kalma biçimiydi. Deniz kenarında sessizce oturup, dalgaların kıyıya vurduğu anları izlerken içinden geçenleri sikiş kimse bilmezdi. Ama o anlarda, hayata tutunan incecik bir ip gibi kalbinin attığını hissederdi.

Hayat ona kolay davranmamıştı. Erzurum’un soğuk bir köyünde doğmuş, hayallerini daha çocukken battaniyenin altına gizlemek zorunda kalmıştı. Ailesi yoksuldu, ama en çok yoksunluk sevgi üzerindeydi. Derya okula gitmeyi çok isterdi, ama 15 yaşında okuldan alındı. “Kız kısmı okumaz,” dediler. Ardından gelen yıllarda evlendirildi, hem de tanımadığı biriyle.

Eşiyle İstanbul’a geldiklerinde, ilk kez kalabalık bir şehirde olmanın heyecanını yaşamıştı. Ama bu kısa sürdü. Derya evde bir hizmetçi gibi yaşıyor, dayak ve hakaretle geçen günlerde adını bile unutuyordu. Sessizdi. Ama içinde vip büyüyen bir ses, her gün biraz daha yankılanıyordu: “Bu benim hayatım mı?”

Bir gece, eline geçen küçük bir parayla dışarı çıktı. Nereye gideceğini bilmiyordu. Metroya bindi. Kartal’da indi. Sahile yürüdü, bir banka oturdu. Gözyaşları sessizce aktı. Sonra cebindeki kâğıtta yazılı numarayı aradı: Kadın danışma hattı.

Ertesi gün Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Orada kalacak bir yer, sıcak bir çorba, bir çift anlayışlı göz buldu. Bu başlangıçtı. Psikolojik destek aldı, kurslara yazıldı. En çok bilgisayarla ilgilenmeyi sevdi. Kısa süre sonra bir kırtasiyede iş buldu.

İlk maaşıyla kendine bir çiçek aldı. O çiçeği Kartal escort sahilindeki evinin penceresine koydu. Her sabah ona bakarak, geçmişin karanlığından çıktığını hatırlıyordu.

Aysel 33 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahın erken saatlerinde yürümeyi alışkanlık edinmişti. Hava serin, deniz pusluydu. Martıların çığlıkları ve sabah vapurunun düdüğü arasında bir yalnızlık ama aynı zamanda bir özgürlük vardı. Her adımında, geride bıraktığı hayata bir adım daha uzaklaşıyor gibi hissediyordu.

Aysel aslen Diyarbakırlıydı. Kalabalık, muhafazakâr bir ailenin ortanca kızıydı. Aile içinde pek sesi duyulmazdı. Sessizliği öğretmişlerdi ona; “susmak kadına yakışır” diye büyütülmüştü. 18’inde evlendirildi, hiç tanımadığı biriyle. Eşiyle İstanbul’a, Kartal’a taşındılar. İlk zamanlar büyük şehrin kalabalığı umut gibi gelmişti ona. Fakat kısa sürede, evin içindeki karanlık daha baskın çıktı.

Eşi onu önce yok saymaya, sonra baskılamaya başladı. Fiziksel şiddet de zamanla eklendi. “Nereye gidebilirim ki?” sorusu, Aysel’in yıllarca oral kapısını açmadığı bir soruydu. Ama bir gün, sabah kahvaltısında sessizce çay içerken yere dökülen bardak sesiyle bir şey koptu içinde. Artık dayanamıyordu.

O gün öğleden sonra çantasına sadece kimliğini ve bir yedek elbise koydu. Sahile indi. Uzun süre oturdu, düşündü. Sonra çevredeki bir kadın danışma sert seven esc merkezini aradı. “Ben bir çıkış arıyorum,” dedi telefonda. O ses titrekti ama kararlıydı.

Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi ona kapılarını açtı. Önce güvende olduğu bir yer sağladılar. Ardından terapi, sonra meslek edindirme kursları… Aysel önce dikiş-nakışla başladı. Zamanla elinden çıkan işler bir vitrin güzelliği kazandı. Bir tekstil atölyesinde işe başladı. Kendine güveni arttıkça konuşmaya, hatta gülümsemeye bile başladı.

Elif, 31 yaşındaydı. Kartal escort sahilinde sabahları yürüyüşe çıkmayı bir rutin hâline getirmişti. Her adımında bir yük bırakır gibi hissediyordu. Martıların çığlıkları, dalgaların kayalara çarpması, denizin sabah sisi… Hepsi onun için birer hatırlatma gibiydi: “Hâlâ buradasın, hâlâ yaşıyorsun.”

Hayatı boyunca pek çok defa susmak zorunda kalmıştı Elif. Bitlis’in küçük bir köyünde doğmuştu. Annesi sessiz bir kadındı, babası ise ne söylerse o olurdu. Evde kurallar vardı ama sevgi yoktu. Eğitimini yarıda bırakmak zorunda kaldı. 16 yaşında, babasının kararıyla evlendirildi. Kocasıyla birlikte İstanbul’a, Kartal escort taşınmalarıyla başlayan “şehir hayatı”, onun için aslında dört duvar arasında yeni bir esaretti.

İlk yıllarına sessizlik ve korku hakimdi. Kocası sevgisizdi, otoriterdi. Elif’i yalnızlaştırmış, dış dünyayla bağını kesmişti. Kadınlığını, hayallerini, hatta adını bile unutmuştu bir ara. Sadece “birinin karısı” ve “bir evin içindeki sesiz gölge”ydi.

Ancak bir gece, çamaşır asarken gökyüzünde kayan bir yıldızı gördü. Çocukken yıldız kayınca dilek dilerdi. O an içinden “Bu sefer sadece özgür olmak istiyorum,” diye geçirdi. Bu dilek onun ilk iç isyanı oldu. Ve birkaç ay içinde, büyük bir cesaretle evi terk etti.

Yanında yalnızca kimliği, biraz nakit ve annesinden kalan bir başörtüsü vardı. Sahilde sex indiğinde, sabah ezanı okunuyordu. Kartal escort sahili o sabah ona soğuk değil, kucaklayıcı gelmişti. Uzun saatler yürüdü. Sonra bir kadın danışma merkezine başvurdu.

Ellerinin hamura değmesi ona oral geçmişte sahip olamadığı sıcaklığı verdi. Kendi emeğiyle kazandığı ilk parayla, ikinci el bir bisiklet aldı. Şimdi her sabah sahilde bisiklet sürüyor, kulaklarında hafif bir müzikle hayatı yeniden keşfediyordu.

Gülşah 24 yaşındaydı. Pendik escort iç kesimlerinde, demiryolu hattına yakın eski bir apartmanın çatı katında yaşıyordu. Dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayatı vardı; sabahları erkenden çıkıyor, akşamları geç saatlerde yorgun bir şekilde dönüyordu. Ama kimse onun geçmişini, susarak içine gömdüğü hikâyeleri bilmiyordu.

Gülşah, Gaziantep’in kenar mahallelerinden birinde büyümüştü. Annesi hastaydı, babası memeli ise sert ve kuralcıydı. Lise son sınıfta, ailesinin kararıyla kendisinden 12 yaş büyük bir adamla evlendirildi. Okul hayalleri daha gerçek olmadan yarım kaldı. Evliliği, ona sevgi değil sessizlik getirdi. Zamanla kendini tanıyamaz hale geldi.

Bir gün, pencere kenarında çay içerken duyduğu bir kadın hikâyesi, içinde bir kıvılcım yaktı. O gece valizini hazırladı. Hiçbir şey söylemeden evden çıktı. İstanbul’a daha önce hiç gitmemişti ama bildiği tek şey şuydu: Aynı yerde kalırsa yok olacaktı. Otobüsle Pendik Otogarı’na geldiğinde cebinde sadece 160 lirası vardı. Ama umudu ondan büyüktü.

İlk birkaç gün parkta uyudu, sonra belediyenin sosyal yardım merkezine başvurdu. Oradan kadın sığınma evine yerleştirildi. Hayatını yeniden kurmak ayakta sex kolay olmadı. Ancak bir gün belediyenin açtığı “kadınlara özel girişimcilik kursu”na denk geldi. Cesaretini toplayıp katıldı. Orada hem dikiş öğrendi hem de kendiyle barışmaya başladı.

Kurs biter bitmez küçük bir terzi dükkânında çalışmaya başladı. Kimi zaman pantolon paçası kıvırıyor, kimi zaman eski elbiseleri onarıyordu. Yavaş yavaş bir çevre edinmeye başladı. İşini özenle yapıyor, müşteriler tarafından seviliyordu. Hayat hâlâ zordu ama bu kez yalnız olmadığını biliyordu.

Gülşah, her sabah işe gitmeden önce Pendik escort Sahili’ne uğruyor, kâğıt bardakta çayını alıp birkaç dakika denizi izliyordu. Sonra ayağa kalkıp derin bir nefes alıyordu. Çünkü artık geçmişini arkasında bırakmış, kendi ayakları üstünde duruyordu.

Nursel, 31 yaşındaydı. Sabahın erken saatlerinde Pendik escort sahiline bakan dar sokaklardan geçerken taşıdığı poşetlerden daha ağır olan bir şey vardı sırtında: geçmişi. Her adımında düşüncelerini bastırmaya çalışsa da, İstanbul’un bu kalabalık ama köşeye itilmiş semti onun iç sesinden daha gürültülü değildi.

Nursel, Van’ın küçük bir ilçesinde doğmuştu. Genç yaşta okulu bırakmak zorunda kalmış, kendisinden 14 yaş büyük biriyle evlendirilmişti. Hayatının ilk oral yılları hep başkalarının isteklerine göre şekillenmişti. Ne zaman ki bir sabah, çocuğunun gözlerine bakıp “ben böyle bir hayat istemiyorum” dedi kendi kendine, işte o zaman kararını verdi. Valizini hazırladı, çocuğunu annesine emanet etti ve İstanbul’a, daha önce hiç bilmediği Pendik’e doğru yola çıktı.

Pendik Otogarı’na indiğinde etraf yabancıydı ama içinde ilk defa tanıdığı bir duygu vardı: cesaret. İlk haftalar sokakta yattı. Belediyeye ait kadın konukevine ulaştığında, açlığın ve korkunun eşiğindeydi.

Kadın merkezinde katıldığı aşçılık kursuyla hayatı değişmeye başladı. Sessiz ama dikkatliydi. Eğitmenleri onun çalışkanlığını fark etti. Mezun olur olmaz Pendik’in iç taraflarında, küçük bir esnaf lokantasında seks işe başladı. Başta bulaşık yıkıyordu ama zamanla salata hazırlamaya, sonra da çorba pişirmeye başladı.

Şimdi her sabah işe gitmeden önce Pendik escort sahilinde beş dakika durur, denize bakar ve içinden dua ederdi. Ne kadar yol geldiğini, hangi acılardan geçtiğini, kendi elleriyle kurduğu yeni hayatı düşünürdü.

Bir gün iş çıkışı, patronu ona sordu:
“Senin gibisini zor buluruz. Düşünsene, belki ilerde kendi mutfağını açarsın.”

Nursel utangaçça gülümsedi ama içten içe “neden olmasın?” diye geçirdi. Çünkü artık hayal kurmaya hakkı olduğunu hissediyordu.

Yasemin 27 yaşındaydı. Her sabah Pendik escort sahiline yakın ara sokaklardan yürüyerek geçtiği o yol, onun için sadece işe gidiş güzergâhı değil, aynı zamanda geçmişle hesaplaştığı bir koridordu. Sahil boyunca martı seslerine karışan iç konuşmalarıyla adımlarını sıklaştırır, sonra küçük fırına varırdı. O fırın, son iki yıldır hayatının tek düzenli parçasıydı.

Aslen Mardin’in daracık taş sokaklarında doğup büyümüştü Yasemin. Beş kardeşin seks ortanca olanıydı. Ailesi geleneklerine sıkı sıkıya bağlıydı, ama Yasemin’in gözleri daha fazlasını arıyordu. Liseyi gizlice bitirdi. Üniversiteli escort yasemin hayali kurarken, babası onu hiç tanımadığı biriyle evlendirdi. Kısa süren evliliği, psikolojik ve fiziksel şiddetle örülmüş, Yasemin’in hayallerini tek tek söndürmüştü.

Bir gün, Pendik’e kaçmaya karar verdi. Önceden sosyal medyada tanıştığı bir gönüllü kuruluşun Kadıköy şubesine ulaştı. Oradan Pendik’teki kadın dayanışma merkezine yönlendirildi. İlk haftalar zordu. Sokak lambalarının altında geçen uykusuz geceler, cebindeki son parayla aldığı simitler, her şeyi yeniden kurmak isteyen bir kadının hikâyesinin temel taşlarıydı.

Destek aldı, geçici bir sığınma evinde kaldı. Belediyenin açtığı fırıncılık kursuna yazıldı. Çok çalıştı. Sessizdi, ama öğrendiklerini hızla kavrıyordu. Kurstan sonra Pendik escort ara sokaklarından birindeki küçük bir fırında işe başladı. Hamurla yoğrulan elleri, artık geçmişin değil geleceğin izlerini taşıyordu.

Fırındaki ustası ona güvendi. Zamanla sadece hamur açmakla kalmadı, tezgâhın önüne geçti. İnsanlarla konuşmayı yeniden öğrendi. Her “kol böreği taze mi?” sorusu, onun için bir tür hayata dönüş işaretiydi.

Bir sabah işe gitmeden önce sahilde oturdu. Güneş yeni doğuyordu. Elinde karton bardakta demli çayı, yüzünde ise ilk kez bir huzur vardı.

Zeynep, 29 yaşında, Maltepe escort arka sokaklarından birinde tek başına yaşamını sürdüren güçlü bir kadındı. İstanbul’a, özellikle de Maltepe’ye taşındığında içi umutla doluydu. Üniversiteden yeni mezun olmuş, elinde diplomasıyla hayata meydan okumaya hazır hissediyordu. Ancak gerçek hayatın, kitaplarda ya da dersliklerde anlatılandan çok daha sert olduğunu kısa sürede öğrendi.

İlk birkaç ayda iş bulmak için kapı kapı dolaştı. Grafik tasarım mezunu olması ona seksi başta avantaj gibi görünmüştü ama piyasa, deneyim isteyen işlerle doluydu. “Deneyimsizler için pozisyon yok” cümlesi, günlerinin kabusu haline gelmişti. En sonunda bir kafe zincirinde kasiyer olarak işe başladı. Hayallerinden çok uzak ama geçimini sağlaması gereken bir adımdı bu.

Maltepe’nin deniz kokan sokaklarında her sabah işe yürürken, içten içe sorguluyordu hayatını. Kafede geçirdiği saatler, ayakta durarak çalışmak, müşterilerin oral öfkesini sineye çekmek, bazen sabrını tüketiyordu. Ama Zeynep pes etmiyordu. Çünkü içindeki direnç, yaşadığı yorgunluktan büyüktü.

Boş zamanlarında yeniden tasarımlar yapmaya, eskizler çizmeye başladı. Geceleri, küçük dairesindeki ikinci el bilgisayarıyla saatlerce çalışıyordu. Sosyal medyada bir portföy sayfası açtı. Başta takipçisi azdı ama yılmadan, düzenli şekilde paylaşımlar yaptı. Yavaş yavaş bazı küçük işletmelerden sipariş almaya başladı.

Bir gün Maltepe sahilinde yürürken, oturduğu banka not defterini çıkarıp yeni fikirler karalarken yanına yaşlı bir kadın oturdu. Sohbet etmeye başladılar. Kadın, eskiden Maltepe’de küçük bir tekstil atölyesi olduğunu, ama zamanla kapatmak zorunda kaldığını anlattı. Zeynep, kadının evli escort anlattıklarıyla kendi hayalini birleştirdi: Neden kendi çizimlerinden oluşan tasarımlarla bir tekstil koleksiyonu başlatmasındı?

Küçük, adım adım ilerleyen bir değişimdi bu. Önce tişört, sonra çanta tasarımları… Siparişler arttıkça kafe işinden ayrıldı. Tam olarak rahat değildi hâlâ ama artık hayatını kendi emeğiyle kuruyordu.

Maltepe escort güneşli sahilinde şimdi yürüyen Zeynep, artık hayalleriyle daha barışıktı. Zor günleri olmuştu ama şimdi umut dolu günlere doğru yürüyordu. Çünkü o, pes etmeyenlerdendi.

Elif, 35 yaşındaydı ve Maltepe escort, denize birkaç sokak uzaklıktaki eski bir apartmanda yaşıyordu. Hayatını kendi ayakları üzerinde durarak geçirmişti. Kimseye boyun eğmemiş, kimseden kolay kolay yardım istememişti. Ama İstanbul’un pahalı hayatı, artan faturalar ve düşen alım gücü onu yavaş yavaş sıkıştırıyordu.

Üniversiteden grafik tasarım bölümünden mezun olmuştu ama serbest çalışmak, özellikle de pandemiden sonra, neredeyse imkânsız hale gelmişti. Kurumsal bir şirkette çalışmak istememiş, özgürlüğünden ödün vermemeyi tercih etmişti. Şimdi ise bu tercihin bedelini ödüyordu.

Sabahları uyanmak Elif için zordu. Uykusuzluğun sebebi geceleri düşündüğü borçlar, ödeyemediği oral kira ve kırılan umutlardı. Bilgisayar başına geçtiğinde, yeni iş ilanlarını tarar, gelen birkaç freelance teklifin detaylarını incelerdi. Ama çoğu ya emeğini hiçe sayan fiyatlarla doluydu ya da ödeme garantisi bile vermeyen işlerle…

Bir gün Maltepe sahilinde yürürken, bir kadın atölyesi afişi gözüne çarptı: “Kadınlar için girişimcilik semineri. Katılım ücretsiz.” Normalde böyle şeylere gitmezdi ama o gün bir şey onu dürttü. Katıldı. O gün Elif’in aklında seks bir fikir filizlendi. Neden kendi markasını yaratmasındı? Yıllardır çizim yapıyor, tasarımlar üretiyordu. Belki de bir adım atma zamanıydı.

Küçük bir sosyal medya hesabı açtı. Çizimlerini, kendi tasarladığı dijital kartpostalları ve takvimleri paylaşmaya başladı. Başta ilgi düşüktü ama yılmadı. Kendine bir söz vermişti: “Bu sefer yarım bırakmayacağım.”

Zamanla siparişler gelmeye başladı. Hâlâ zengin değildi, hâlâ zorlanıyordu ama kendi emeğiyle bir yol açıyordu. Maltepe escort sahilinde artık hüzünle değil, umutla yürüyordu. Hayat onun için hâlâ kolay değildi, ama Elif artık ne istediğini biliyordu.

Bu şehirde ayakta kalmak zordu. Ama Elif zorluklardan daha güçlüydü.

Zeynep, 29 yaşındaydı. Maltepe escort, annesinden miras kalan küçük, yıpranmış bir apartman dairesinde tek başına yaşıyordu. Hayat, ona hiçbir zaman kolay davranmamıştı. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte yıllarca geçim mücadelesi vermişti. Annesinin vefatından sonra ise hayat, tamamen Zeynep’in omuzlarına yıkılmıştı.

Sabahları Maltepe’deki bir kafede garsonluk yapıyor, akşamları da evde küçük el işi ürünler tasarlayıp internetten satıyordu. Her şeyden biraz kazanıyor, ama hiçbir şey tam yetmiyordu. Elektrik faturasını ödeyemediği günler, marketteki fiyatları sayarak alışveriş yaptığı zamanlar olmuştu.

Fileli Çorap

Zeynep, Maltepe sahiline her indiğinde kendine sessizce söz veriyordu: “Bir gün kendi işimin sahibi olacağım.” Bu söz, onun en büyük motivasyonuydu. Gözleri sahilin ötesine dalar, hayalini kurduğu küçük bir atölyeyi oral düşünürdü. El işi çantalar, defterler, takılar… Her şey onun ellerinden çıkacak, insanlar ona emeği için teşekkür edecekti. Sadece para kazanmak değil, değer görmek istiyordu.

Bir gün çalıştığı kafe kapanma kararı aldı. Zeynep için bu büyük bir darbeydi. O an pes etmek istese de içinden gelen bir ses ona “vazgeçme” dedi. Elindeki malzemeleri seks çıkardı, gece gündüz demeden çalıştı. Instagram hesabı açtı, ürünlerini oradan paylaşmaya başladı. İlk sipariş, tanımadığı birinden gelince gözyaşlarını tutamamıştı. Çünkü o sipariş sadece bir bileklik değil, “başarabilirsin”in bir kanıtıydı.

Aylar geçtikçe işleri yavaş ama istikrarlı bir şekilde büyüdü. Bir gün, Maltepe escort bir sokak pazarında stant açma fırsatı yakaladı. O günün sabahı, Zeynep’in heyecandan elleri titriyordu. Ama öğleye doğru ilk müşterileri gelmeye başlamıştı. İnsanlar yaptığı ürünleri beğeniyor, takdir ediyordu.

Artık Zeynep’in yüzü gülüyordu. Hayatı hâlâ zordu ama umut doluydu. Çünkü kendini tekrar ve tekrar ayağa kaldırabildiğini görmüştü. Sahilde yürürken artık hayal değil, hedef konuşuyordu içinden: “Bu şehir zor ama ben daha güçlüyüm.”